Yaşamak bir bütünü anlatır fakat bu bütün parçalardan oluşturduğumuz yap-boz bölümleri gibidir. Her bir parça kendi olma durumunda değerli olsa da yüklenen anlamlar, anlamlı rastlantılar ve tekil bakış açıları nedeniyle bireyselleşir.
Bu ifade ilk olarak 1990 yılında ortaya atılmış ve Tanım olarakta; çocuklarına aşırı derecede odaklanan, yine aşırı koruyucu ve başarısız olmalarından ölesiye korkan ebeveynler olarak tarifi yapılmıştır.