ما آدم‌ها تو طول روز برای مراوده با بقیه از ارتباط کلامی (یعنی شفاهی) استفاده می‌کنیم. موقعی هم که داریم صحبت می‌کنیم هدفمون انتقال منظورمونه یعنی دیگه خیلی دقت نمی‌کنیم که داریم اول فاعل رو به زبون میاریم یا فعل رو یا حتی کلمه رو درست تلفظ می‌کنیم یا نه.

من تو زمینۀ برندسازی شخصی و این داستان‌ها هیییییچ سواد و تخصصی ندارم که بخوام راجع بهش نظر بدم، اما با همین دانش سطحی، سواد ناقابل و تخصص اندکی که ازش دارم یه چیزی رو خوب فهمیدم؛ اونم اینکه تو هر لحظه و هر مکانی باید از آدم‌هایی که پرسونال برندینگشون شبیه قوطی بیسکویت رویال دنسکه فرار کنم!