FizjoŻyciowe Szarady Kostrzębskiego Piotr Kostrzębski

• Czy przedrostek ,,neuro" oznacza coś nowego, odkrywczego?

• Czy kliniczne spojrzenie i podejście do fizjoterapii oparte na protokołem to zamknięcie kreatywności terapeuty?

• Gdy NEURO moje jest lepsze niż TWOJE - jak weryfikować swoją terapię?

• Najczęstsze stereotypy w fizjoterapii ortopedycznej i ich metodyczni wyznawcy vs neuroortopedyczni twardo stąpający po ziemi terapeuci (gdy fakty tłumią opinie)

• Gdy do diagnostyki klinicznej nie potrzebujesz testów lecz do testów potrzebujesz wiedzy i znajomości mechanizmu?

• Dlaczego "neuro" jest nierozerwalnie związane z ortopedia i dlaczego jest tak często pomijane lub spłycane w terapii ?

Szykuje się kawałdobrej rozmowy dwóch praktyków klinicznych.

Rozmowa z Marcinem Piwnikiem - lekarzem rehabilitacji nie tylko o holistycznym spojrzeniu ale także o popelnianiu błędów i ciągłej nauce. 

FizjoŻyciowe Szarady Kostrzębskiego - Karol Szapel & Piotr Kostrzębski

Dzisiejszym gościem jest nie kto inny, jak Karol Szapel. Wielu z Was – słuchaczy sugerowało jego osobę, jakoby chcieliście usłyszeć go razem ze mną podczas rozmowy. Karola poznałem już spory czas temu, obserwuję jego profil i nawet ostatnio coraz częściej dyskutujemy na wiele różnych tematów. Okazuje się, że prowadząc szkolenia (Karol oraz ja) wielokrotnie nasze osoby są ze sobą porównywane. Jak się okazało, razem z Karolem mam bardzo dużo podobnych cech, m.in. przeszłość muzyczna, przeszłość szkoleń osteopatycznych i co ważniejsze – łączy nas kliniczne spojrzenie na pacjenta i fizjoterapię. Prowadzimy podobne projekty, współpracujemy z trenerami  ja z kolei  współtworzę Global System Patterns. Karol prowadzi dwa mega interesujące projekty: Myolab (projekt edukacyjny, skupiający sięna fizjoterapii w modelu praktyki opartej na dowodach naukowych) i PSFI (Polskie Stowarzyszenie Fizjoterapii Inwazyjnej). Co więcej – Karol słynie z mega dociekliwości w codziennej praktyce, skrupulatności badawczej i śmiem twierdzić że bardzo płynnie i wręcz wirtuozowsko żongluje wiedzą naukową w praktyce, za co chylę osobiście czoła.

Podcast o dosyć przewrotnym tytuł: ,,Jak opinia staje się faktem – ślepa uliczka i trud w byciu klinicystą” to mega ważne przesłanie, szczególnie dla początkujących fizjoterapeutów. Z myślą o nich powstał ten odcinek, tym bardziej, że uwaga… nasze spotkanie to był spontan. Karol napisał- jutro mogę się spotkać nagrywać podcast o 18:30. Zatem nie zwlekając, będąc po 8 godzinach prowadzenia szkolenia, wybiegłem z sali wykładowej i pojechałem do studia nagraniowego. Zatem – zero wymyślnych pytań i przygotowanych odpowiedzi, zero reżyserki, czyste tzw. mięcho rozmowy dwóch praktyków, którzy mawiają o sobie – fizjoterapeuci kliniczni.

Ja osobiście bardzo dziękuję Karolowi za rozmowę.

P.S

Jak się również okazuje – temat tak mi bliski, czyli stopa, Karol w rozmowie prywatnej, poza nagraniem okazało się, że ma zbieżne obserwację na temat fizjoterapii stopy, tym bardziej mega zaskoczenie 😊

Dzisiejszym moim gościem jest mój przyjaciel, hipnoterapeuta Tyberiusz Gajda. W rozmowie razem z Tyberiuszem chciałbym obalić parę mitów, które panują wokół tematu hipnozy i hipnoterapii. Tyberiusz to człowiek wielu talentów i niezwykle skromna osoba. Czy hipnoterapia może być / czy jest integralną częścią procesu terapii pacjenta z problemami nie tylko natury psychicznej ale rónież i pacjenta fizjoterapeutycznego? Czy hipnoterapię/hipnozę można stosować w sporcie? I w końcu najważniejsze pytanie - jak przebiega sesja hipnoterapii u dzieci oraz czym jest hipnoza regresyjna?

P.S

Nie latamy na miotle, nie ma czarów. Zapraszam do słuchania. 

Ten nietypowy podcast to pewne moje przemyslenia odnośnie systemu edukacji medyków (fizjoterapeutów). W podcaście poruszam wiele różnych, często skrajnych przykładów wielu koncepcji terapeutycznych: tych z dziedziny medycyny akademickiej aż po nurty paramedyczne, które to moje środowisko fizjoterapeutyczne również stosuje. Usłyszycie przeróżne przykłady terapii - czy złych?... tego nie oceniam, jednak zadaję mnóstwo pytań. Wiodące pytanie natomiast brzmi - co terapeutę skłoniło do zastosowania danego algorytmu? Nie mam zamiaru atakować czy podważać jakiegokolwiek nurtu. Stawiam jednak dosyć spory, przysłowiowy ZNAK ZAPYTANIA pod tytułem KIEDY I PO CO DANĄ KONCEPCJĘ/TECHNIKĘ STOSOWAĆ? 

Są to również moje przemyślenia jako byłego studenta / słuchacza wielu różnych szkoleń i uczestnika kursów, a także jako instruktora i nauczyciela. Czyż jako nauczyciele - nie powinniśmy zmienić sposób nauki aby uczyć tego kiedy i jak leczyć oraz wzajemnych oddziaływań? Czyż nie ma to wyższości nad odpowiedzią na wycięte z kontekstu pytanie JAK? Z pewnością po przesłuchaniu pojawią się konrowersyjne myśli, może i wewnetrzna złość, jednak ten podcast to pewien osobisty, kliniczny wywód terapeuty - praktyka klinicznego i nauczyciela. W tym wszystkim sam przeszedłem tę drogę - zafascynowania technikami/koncepcjami jednak mimo poznania wielu wspaniałych nauczycieli nie nauczono mnie jednego KIEDY i DLACZEGO mam stosować dany algorytm. I nie wynika to ze słabości umiejętności edukacyjnych instruktorów lecz niestety całego systemu nauki. I w końcu PODCAST ma jeden cel - myślmy konstruktywnie, patrzmy klinicznie bez hejtu tylko zadawajmy pytania, a wszystko to w myśl zasady ,,po pierwsze nie szkodzić"

Fizjoterapeutyczne Szarady Kostrzębskiego odcinek 2

Oto niespodzianka, której nikt nie odgadł. Moim pierwszym gościem jest ... Robert Faryj - mój nauczyciel, patron, kolega i partner zawodowy ‼️



📌 S01E02 Tak bardzo się boję ludzkich słów ...” - Robert Faryj, czyli mój nauczyciel, patron, kolega i partner zawodowy



Roberta poznałem jako mega pozytywnego, twardo stąpającego po Ziemi i życiu terapeutę i człowieka. Tytuł podcastu: ,, Tak bardzo się boję słów kluczowych ... "to pierwszy wers wiersz Rainer Maria Rilke. Pamiętam wszystkie godziny rozmów, analiz, spacerów wzdłuż Jeziora Śniardwy w pasie Niedźwiedziego Rogu - miejsca gdzie się urodziłeś i pokazywałeś mi m.in grób leśniczego i opowiadałeś historie życia nad borowym mostkiem tamtej nocy Bożego Narodzenia.  Pamiętam każdy gest i wskazówki - paradoksalnie nie mnie jako terapeuty, tylko do mnie jako pamięttam nasze wspólne szkolenia i filozoficzne połączone z naukową nutą rozkminy. I już dziś Drogi Robercie również przytaczam wers wspomnianego wiersza - ja również jak i Ty tak bardzo obawiam się / boję ludzkich słów i nie z ludzkich powodów lecz sposobu myślenia i sposobu przekazu.

Dziękuję 


Angitia

FizjoŻyciowe szarady Kostrzębskiego



#fizjoterapia #fascialdistortionmodel #podcast