زان یار دلنوازم شکری‌ست با شکایت گر نکته‌دان عشقی خوش بشنو این حکایت بی مزد بود و منت هر خدمتی که کردم یا رب مباد کس را مخدوم بی‌عنایت رندان تشنه لب را جامی نمی‌دهد کس گویی ولی‌شناسان رفتند از این ولایت در زلف چون کمندش ای دل مپیچ کآنجا سرها بریده بینی بی‌جرم و بی‌جنایت چشمت به غمزه ما را خون خورد و می‌پسندی جانا روا نباشد خون‌ریز را حمایت در این شب سیاهم گم گشت راه مقصود از گوشه‌ای برون آی ای کوکب هدایت از هر طرف که رفتم جز وحشتم نیفزود زنهار از این بیابان وین راه بی‌نهایت ای آفتاب خوبان می‌جوشد اندرونم یک ساعتم بگنجان در سایۀ عنایت این راه را نهایت صورت کجا توان بست؟ کش صدهزار منزل بیش است در بدایت هرچند بردی آبم روی از درت نتابم جور از حبیب خوش‌تر کز مدعی رعایت عشقت رسد به فریاد ار خود به‌سان حافظ قرآن ز بر بخوانی در چارده روایت   موسیقی این قسمت برگرفته از تصنیف «یار دلنواز» با صدای محمدرضا و همایون شجریان از آلبوم «فریاد» و آواز «کمند زلف» از آلبوم «قیژک کولی» با صدای همایون شجریان و موسیقی زمینه با سه‌تار حسین علیزاده از آلبوم «کنسرت همایون» در همین دستگاه حمایت مالی از هنر حافظ توییتر هنر حافظ اینستاگرام هنر حافظ