عَنْ حَمْزَةَ بْنِ عَمْرٍو الْأَسْلَمِيِّ رَضِيَ اللَّهُ عَنْهُ، أَنَّهُ قَالَ: يَا رَسُولَ اللَّهِ أَجِدُ بِي قُوَّةً عَلَى الصِّيَامِ فِي السَّفَرِ، فَهَلْ عَلَيَّ جُنَاحٌ؟ فَقَالَ رَسُولُ اللَّهِ صَلَّى اللَّهُ عَلَيْهِ وَسَلَّمَ: هِيَ رُخْصَةٌ مِنْ اللَّهِ فَمَنْ أَخَذَ بِهَا فَحَسَنٌ وَمَنْ أَحَبَّ أَنْ يَصُومَ فَلَا جُنَاحَ عَلَيْهِ. رواه البخاري ومسلم. Ҳамза ибн Амр Ал-Асламий разияллоҳу анҳудан ривоят. У киши деди: «Эй Расулуллоҳ, мен ўзимда сафарда рўза тутишга қувват топаман, (рўза тутсам) менга гуноҳ бўладими? Пайғамбар соллаллоҳу алайҳи ва саллам дедилар: «Бу Аллоҳдан рухсатдир. Бас уни ким олса, яхши, ким рўза тутишни яхши кўрса унга ҳеч бир гуноҳ йўқ». Бухорий ва Муслим ривоятлари. © www.islomovozi.com