Πέρασαν 51 χρόνια από την εξέγερση του Πολυτεχνείου…Μιας ιστορικής στιγμής που αρκετοί προσπαθούν να απαξιώσουν…Πως βλέπουν τα νέα παιδιά την εξέγερση; Μία γυναίκα που έζησε την εξέγερση του Πολυτεχνείου στην πρώτη γραμμή μεταφέρει όσα τα παιδιά βλέπουν… Κάποια δεν θεωρούν ότι «το Πολυτεχνείο δεν είναι «τρέντι» αλλά υπάρχουν κι αυτά που την ρώτησαν με επιμονή και ενδιαφέρον για τη χούντα, το Πολυτεχνείο και κυρίως τα βασανιστήρια στο ΕΑΤ-ΕΣΑ… Η Μέλπω Λεκατσά ήταν υπεύθυνη του φαρμακείου-ιατρείου του Πολυτεχνείου τις ημέρες της μεγάλης Εξέγερσης τον Νοέμβριο του 1973…Μιλά για τους νεκρούς του Πολυτεχνείου. Έκλεισε τα μάτια μιας 15χρονης κοπέλας με πατέρα αστυνομικό που βρέθηκε όπως λέει στο Πολυτεχνείο από απλή περιέργεια και σε έναν νεαρό 19 ετών. Η Μέλπω Λεκατσά φυλακίστηκε και βασανίστηκε επί 3,5 μήνες στο ΕΑΤ-ΕΣΑ. Συνέχισε τη ζωή της με θάρρος αλλά όπως λέει δεν μπορεί να συγχωρήσει τους βασανιστές. Όχι για όσα υπέστη η ίδια που επέζησε. Αλλά για όσους ξεψύχησαν ,όπως ο Σ.Μουστακλής. Απαντά σε όσους εύκολα, επιπόλαια και όχι χωρίς σκοπιμότητα λένε ότι «η γενιά του Πολυτεχνείου κατέστρεψε την Ελλάδα». «Δεν έδωσαν στο Πολυτεχνείο τα κλειδιά της χώρας για να κυβερνήσει», λέει. Γιατί γίνεται μια συστηματική προσπάθεια να σβηστούν από την ιστορία μας όσα γεγονότα αναδεικνύουν την αντίσταση του ελληνικού λαού; Πρώτα απ΄ όλα το κεφάλαιο του Πολυτεχνείου. Το Πολυτεχνείο είναι «η άρση του φόβου, η νιότη, το μήνυμα ότι μπορείς κι εσύ να αντισταθείς και αυτό ενοχλεί το σύστημα», λέει η κυρία Λεκατσά. Ανησυχεί και προβληματίζεται για όσα γίνονται στην χώρα σήμερα. Περισσότερο ανησυχεί ,γιατί «μοιάζει σαν να έχει ναρκωθεί ο κόσμος».