Hierna opende Job zijn mond en vervloekte zijn bestaan. Zo begon hij: Weg met de dag waarop ik werd geboren, weg met de nacht die mijn ontvangenis zag. Die dag – duisternis had hij moeten blijven; God in den hoge mag hem vergeten, laat er geen licht over stralen; stikkedonker mag hem hebben, wolken mogen […]