साहित्‪य‬ HamroPatro

छेडि पहाडबिचबाट झुलुक्क झुल्छ
विस्तार हुन्छ सुरुमा अनि विन्दु बन्छ ।
देखेर दाजु अनि भाइ रमेर हेर्छन्

बुद्ध,
म बिह्वल भएको छु
म आहत बनेको छु
आजीत छु सबै देखेर
यस मानेमा कि,
तिम्रा उपदेशले कुँदिएका शिलाहरू
ताम्रपत्र र भोजपत्रहरू

मेरो तिमीसंग बात नमिलेर हो कि
उजाडदै छेउ प्रित जात नमिलेर हो कि

कसम खान्थ्यौ नछुटिने सयौ जुनि तर

मेरि आमालाई गुन्यो र चोली किन्न सकु।
सुनी रहु झै लाग्ने मीठो बोली किन्न सकु।

पुरानो रोगले च्यापी रहन्छ सधै आमालाई

जब सम्म देह मन्दिर हुदैन॥
भित्रबस्ने मुर्ति स्थिर हुदैन॥

आकाशको क्यानभासमा
एउटै टिकाउ तस्बिर हुदैन

संसार सारा बैरी भयो,
आफैमा लुकेर रोए ।
रित्यो आँखाबाट आँसु ,
परेली सुकेर रोए ।।