Mezmur 22 – Henüz Bitmedi… Giriş: “Bu, Mezmurlar arasında bir tür mücevherdir ve özellikle mükemmel ve dikkat çekicidir. Bu, Mesih'in, tüm insan düşüncesini ve anlayışını aşan ilahi gazap ve ölümün dehşeti ve sancıları ortasında ıstırap çekerken çektiği o derin, yüce ve ağır acıları içerir." – Martin Luther   Davut’un Çektiği Sıkıntılar: Davut, kendi hissettiklerinden, duygularından, içinden geçtiği denenme ve Tanrı’yla yaşadığı tecrübeden bahsediyor. Bu mezmur en başta Davut’la alakalıdır. Fakat daha önce gördüğümüz bazı mezmurlarda olduğu gibi bu mezmurda da kendisini çok aşan olaylar hakkında konuşmaya başladıktan sonra işler değişiyor. Kutsal Ruh’tan esinlenerek gelecek Mesih hakkında peygamberlikte bulunmaya başlıyor.   Terk Edilmişlik: Davut, İsrail’in kralı olarak meshedilmesine rağmen hayatında işler kötüye gidiyordu. Birçok savaş yaşadı, kendi oğlu tarafından kovalandı ve krallığı yok edilmeye çalışıldı. Tüm bunlar olurken hayatında, Davut, Tanrı’nın kendisini terk ettiğini hissetti. Hayretle, acıyla Tanrı’ya yakardı. Beni neden terk ettin?   Davut’tan Mesih’e: Bu mezmuru incelerken görüyoruz ki sadece Davut’la ilgili olamaz. Davut çok acı çekiyordu belki evet ama Davut’un hissettiği birçok duygu ve acıyı İsa Mesih çok daha yoğun bir şekilde yaşadı, deneyim etti.   Yalnız Hissettiğimiz Zamanlar: Eğer bir gün kendinizi bunları hissederken ya da düşünürken bulursanız, hatta belki tam şu an, burada bile öyle hissediyorsanız bilin ki o hisler ve düşünceler yalandır. Çünkü Tanrı, sözü aracılığıyla bize ‘‘sizi terk etmeyeceğim’’ demiştir. Hiçbir his ve düşünce bu gerçeği yok edemez. Tanrı Bizimledir!   Etrafımızda Olanlara Değil Tanrı’ya Bakalım: Başlarken fark ediyor musunuz Davut kendine ve etrafına odaklanıyor. Fakat sonra başını kaldırıp Tanrı’ya odaklandığında, durum ve düşünceler değişmeye başlıyor. Ancak Tanrı bizim düşüncelerimizi değiştirebilir ve bu düşüncelerin yenilenmesiyle bizler de değişeceğiz.   İsa’nın Tamamladığı Hikâye: Hikâyenin bittiği yer İsa’nın ölümü değil. Çünkü üçüncü günde İsa ölümden dirildi, ölümü yendi ve zafer kazandı, tüm uluslardan tüm övgüyü, tüm görkemi aldı ve almaya devam ediyor.   Sonuç: Tanrı, okuduğumuz bu metinde bahsettiğimiz kişilerin hiçbirini acı içerisinde bırakmadı. Peki ya biz? Tanrı, hiçbirimizi acı içerisinde bırakmayacak. Mutlaka ama mutlaka bir gün hepimiz Tanrı tarafından teselli edileceğiz. Çünkü hiçbir şey bizim başarımız değil. Tanrı, her şeyi sağlayandır ve sözüne sadıktır. Bu mezmurda Tanrım diye başlar ve Tanrı yaptı diyerek sona erer. Çünkü Başlangıç ve Son O’dur.