ما نباید به نوجوانان فقط به عنوان ظرفی خالی که باید از دانسته‌ها انباشته شوند نگاه کنیم بلکه آن‌ها را چون معدنی ناشناخته بدانیم که باید استعدادهایشان را کشف کنند و در پرورش آن‌ها همراهی گردند. توجه به عناصر منفی دنیایی در حال اضمحلال و فروپاشی به معنی انکار اهمیت قوای مثبتی نیست که امروز در جامعه فعالیت دارند. آن چه که باید انجام شود حصول اطمینان است که نوجوانان تحت تاثیر قوای مناسب اجتماعی قرار گیرند و محیطی ایجاد شود که نیروهای روحانی را بتوان در آن پرورش داد و ترویج نمود. در دوره‌های «توان‌دهی روحانی نوجوانان» برای افراد نوجوان محیطی فراهم می‌شود که بتوانند عقاید را مورد بحث قرار دهند و یک هویت اخلاقی قوی در وجودشان شکل گیرد.