Biliyorum, herkes Covid19 döneminde bu kitabı okudu; okumadıysa da kitabın kapağını gördüğü anda hemen tanıyabilir. Ama anlarsınız ya, ben popüler olanı popülerken yapmamayı cool sanan o kızım... Körlüğün bir salgın olarak tüm insanlığı ele geçirdiği bu kurguda kurduğumuz medeniyetin ne kadar kırılgan ve pisliğe bulanmaya yatkın olduğunu düşünmeye davet ediliyoruz. Yaşadığımız gerçek pandemi nedeniyle buradaki metaforları gerçek zannederek yorumlamaya daha teşneyim. Gerçekten görme yetimi kaybetsem ne yaparım diye düşündüm sürekli ama burada görmek, sadece görmek değil... Körlüğün sadece körlük, pisliğin sadece pislik olmadığı gibi... Herkesin mağduriyette eşitlendiği bu kriz anında bile işbirliği ve hoşgörüde örgütlenilememesi, zorbanın kurduğu iktidarın zulmüne uzun uzun boyun eğilmesi sadece bu kurgunun özelinde düşünülmesi gereken bir konu değil... Utanç duygusunu geri kazanmak-onu belki de bir süre yüceltmek- toplumların şifası gibi geliyor bana... “Kötüler neden daha kolay örgütlenir?” sorusunun cevabına ilişkin fikriniz varsa instagram’da @benbikitapokudum hesabında bölüme ilişkin postun altında buluşalım.