Met kerstmis 1968 vertoonde de aarde zich in een nieuwe gedaante. Voor het eerst aanschouwden we onze planeet vanuit de verre ruimte, met op de voorgrond de maan. Voor miljoenen mensen was het een beeld van een aangrijpende schoonheid. Een nieuw elan bloeide op: als we dit kunnen, gaat geen zee ons te hoog. Nu, bijna een halve eeuw later, lijkt dat vrolijke optimisme verdampt en rest ons de angst om klimaat, grondstoffen, globalisering en overbevolking. Peter Westbroek stelt zijn in boek 'De ontdekking van de aarde' dat het glorieuze gevoel springlevend is. Wim Brands praat met hem.