• 3:00 :  Η ετυμολογία της λέξης «αμαρτία» είναι άγνωστη, άρα μπορεί η αρχική της σημασία να ήταν η «αστοχία» και να χρησιμοποιήθηκε μεταφορικά ως το «σφάλμα», ή η αρχική της σημασία να ήταν το «σφάλμα» και να χρησιμοποιήθηκε μεταφορικά ως «αστοχία». Παρόλα αυτά, την πρώτη φορά που συναντάμε αυτή την λέξη είναι στην Ιλιάδα και έχει να κάνει με ρίψη ακοντίου (Λ 233) και τόξου (Ψ 857). Σε κάθε περίπτωση, η συγχρονη "μεταφυσική" της σημασία δώθηκε πολύ αργότερα, μέσα από την χριστιανική κοσμοθεωρία. «ὅς ῥα τότ᾽ Ἀτρεΐδεω Ἀγαμέμνονος ἀντίον ἦλθεν. οἳ δ᾽ ὅτε δὴ σχεδὸν ἦσαν ἐπ᾽ ἀλλήλοισιν ἰόντες, Ἀτρεΐδης μὲν ἅμαρτε, παραὶ δέ οἱ ἐτράπετ᾽ ἔγχος, Ἰφιδάμας δὲ κατὰ ζώνην θώρηκος ἔνερθε νύξ᾽, ἐπὶ δ᾽ αὐτὸς ἔρεισε βαρείῃ χειρὶ πιθήσας·»  «Τούτος λοιπόν στον Αγαμέμνονα στάθηκε αντίκρα τότε' κι όπως τρεχάτοι κοντοζύγωσαν χιμώντας ο ένας του άλλου, ο Ατρείδης το κοντάρι πέταξε λοξά και δεν τον βρήκε' μ᾿ αυτόν τον χτύπησε ο Ιφιδάμαντας στο θώρακα από κάτω, στη ζώνη, κι έβαλε και δύναμη με το βαρύ του χέρι.» (Ομήρου Ιλιάδα, Λ 231-235, μετάφραση: Ν. Καζαντζάκη - Ι. Κακριδή)  • 9:15 :  Όσον αφορά τους «απόλυτους κανόνες», «σκαλισμένους σε πέτρα», ίσως αξίζει να γίνει μια διάκριση μεταξύ «χριστιανικής ηθικής» και «χριστιανικού ηθικισμού», καθότι και την χριστιανική ηθική δεν χρειάζεται απαραίτητα να την δούμε ως μια απολύτως μονολιθική κοσμοθεωρία (μέσα στα πλαίσια της χριστιανικής κοσμοθεωρίας, υπάρχει ένα εύρος ρευμάτων/απόψεων/ερμηνειών). Για παράδειγμα, στο παρακάτω απόσπασμα, ο απόστολος Πάυλος κάνει την διάκριση μεταξύ του γράμματος, σκαλισμένο σε πέτρινες πλάκες («το γράμμα θανατώνει»), και του πνεύματος, αποτυπωμένο σε σάρκινες καρδιές («ενώ το πνεύμα δίνει ζωή»): «Ἡ ἐπιστολὴ ἡμῶν ὑμεῖς ἐστε, ἐγγεγραμμένη ἐν ταῖς καρδίαις ἡμῶν, γινωσκομένη καὶ ἀναγινωσκομένη ὑπὸ πάντων ἀνθρώπων, φανερούμενοι ὅτι ἐστὲ ἐπιστολὴ Χριστοῦ διακονηθεῖσα ὑφ᾿ ἡμῶν, ἐγγεγραμμένη οὐ μέλανι, ἀλλὰ Πνεύματι Θεοῦ ζῶντος, οὐκ ἐν πλαξὶ λιθίναις, ἀλλὰ ἐν πλαξὶ καρδίαις σαρκίναις. Πεποίθησιν δὲ τοιαύτην ἔχομεν διὰ τοῦ Χριστοῦ πρὸς τὸν Θεόν. Οὐχ ὅτι ἱκανοί ἐσμεν ἀφ᾿ ἑαυτῶν λογίσασθαί τι ὡς ἐξ ἑαυτῶν, ἀλλ᾿ ἡ ἱκανότης ἡμῶν ἐκ τοῦ Θεοῦ, ὃς καὶ ἱκάνωσεν ἡμ