Mijn allereerste gesprek met Joost Callens werd onverwacht ineens een podcastopname. Hiervoor hebben we elkaar nog nooit gesproken!  Je hoort bij de start van de podcast dat ik super zenuwachtig ben om ik me onzeker voel om de ruimte en tijd te krijgen en te mogen innemen van Joost. Omdat een deel in mij erg opkijkt naar hij omdat het boek, De kwetsbare leider, me diep heeft geraakt en geïnspireerd. Door de zenuwen heb ik opgemerkt met het her beluisteren, dat ik soms snel praat, Joost niet laat uitspreken. Merkte bij mezelf hier veel oordelen over en toch heb ik besloten de podcast ongemonteerd te delen… Dit is ook wie ik ben … het is ook een deel van mezelf.  Kan ik het maar beter benoemen dan vermijden.    Ons gesprek start bij hoe we als ziel wakker kunnen zijn op deze aarde en een werkelijke bijdrage kunnen leveren aan onze wereld. Over doen waar je hart van over loopt en hoe dient het grotere geheel dient.  Of anders vertaalt: zelf kunnen doen waar ik zelf zin in heb, zoals Joost zegt.  Voor Joost start het gesprek bij een reis naar toen hij zo oud was als ik. Hij zette toen zijn eerste stappen als bouwadviseur bij Durabrik, het bedrijf waar hij nu CEO is.    Op dat moment ontstaat de rust in ons gesprek omdat ik meer en meer de ruimte durfde te nemen om vragen te stellen, aanwezig te zijn en te verbinden met een leider die me ontzettend heeft geïnspireerd met gewoon te zijn wie hij is.    Op dat moment ontvouwen zich de échte verhalen over Durabrik, over Joost zelf  de impact van zijn eerste boek, de inzichten van zijn staptocht naar Santiago de Compostela en de manier waarop dit zijn leven nu nog steeds impacteert.  5 maanden heeft Joost zijn bedrijf volledig los gelaten. Het heeft zijn hart geopend.  Deze verhalen brengen me naar eigen ervaringen van de laatste maanden en hoe het boek van Joost mij heeft geholpen in het werken met organisaties naar een duurzame en menselijke omgeving.  In dit weven van onze verhalen breken  wijze levenslessen door die me stil maakten toen ik de podcast her beluisterde.    Inzichten die ik er nu uithaal: Duurzaamheid kan je niet forceren.  Als jouw doel verandering te weeg brengen is, gaat dit niet lukken. Je hebt jezelf enkele belangrijke vragen te stellen als leider als je verandering wil.  Wat wil je precies bereiken met de verandering?  Wat wil je veranderd zien en welke organisatiestructuur en cultuur kan jouw als bedrijfsleider hierbij helpen? Wat drijft je om deze verandering te zien, mee te ondersteunen? Durf je zo’n reis aangaan waarin er geen uitgestippeld pad is?  Als leider heb je het resultaat van de verandering los te laten en je af te stemmen op wat je verlangen is waarom je verandering is.  Als leider heb je te vertrouwen  op het feit dat wanneer jij je afstemt op jouw drijfveer en je diepe verlangen dat dit proces van verandering stap voor stap ontvouwt.    Je bent je dirigent van je eigen leven.  Als je dit doorhebt, kan je écht een bijdrage worden en zijn voor onze wereld.  Zou dit écht wakker zijn betekenen?    We hebben het ook over de valkuil van vele mensen om een zelfsturende team of organisatie als doel op zich te hebben. Terug gaan naar wat wil je écht?  Wat wens je voor jezelf, de organisaties? Dit gebeurt met vallen en opstaan, is een heel traag proces waarin je te vertragen hebt in de haast die je voelt.    Tijd aan jezelf geven is het mooiste cadeau.  Op welke manier kan jij meer tijd aan jezelf geven?    Wat herinner jij je op je sterfbed?  Welke momenten zijn echt ‘keepers’?   Belangrijkste inzicht voor Joost is dat het over liefde gaat!  Hoeveel liefde voel ik voor mezelf, voor mijn werk, voor mijn collega’s? Hoeveel plezier heb je op je werk?  Als je vanuit deze vraag in het leven staat, is er zoveel mogelijk dat echt een meerwaarde is voor ons