Հումորային պատմություններ, կոլորիտային տեսանյութեր ու զրույցներ, մարդկանց ժպիտ տալու անընդհատական փորձեր: Իսկ մարդը հասցնու՞մ է այդ ընթացքում մտածել ինքն իր ու իր ապրելակերպի մասին:
Փոդքասթ, հաղորդում, տեղեկատվության ապահովում...Իսկ ովքե՞ր են, որ կարողանում են զրուցել տարբեր մասնագիտությունների տեր մարդկանց հետ ու փոխանցել ամենակարևորը: Իրենք ի՞նչ կպատմեն իրենց մասին:
Երաժշտության ժամանակ խոսքերն անիմաստ են ու անկարևոր, այստեղ մարդն էլ հաճախ երկրորդական է դառնում: Բայց եթե կարևորենք ու փորձենք բացահայտել նաև երաժիշտին: