قایقْ شکسته - اجرای خصوصی محمدرضا لطفی و احمد مستنبطاجرای خصوصی در کاروانسرای قصر بهرام گرمسار از شهرهای استان سمنان۱۵ مهرماه سال ۱۳۸۹ - بیات ترکغمش در نهان‌خانهٔ دل نشیندبه نازی که لیلی به محمل نشیندبه‌نازم به بزم محبّت که آنجاگدایی به شاهی مقابل نشیند*************فریاد از آن نرگس مستی که تو داریآه از دل بیگانه پرستی که تو داریترسم که یکی زاهل وفا زنده نمانددر کشتن این طایفه دستی که تو داری*************من چهره ام گرفته،من قایقم نشسته به خشکی.با قایقم نشسته به خشکی،فریاد می زنم.*************همه شب نالم چون نیکه غمی دارم ، که غمی دارمدل و جان بردی از مانشدی یارم ، نشدی یارمبا ما بودی ، بی ما رفتیچو بوی گل به کجا رفتی؟تنها ماندم ، تنها رفتیچو کاروان رود ، فغانم از زمین بر آسمان رود ، دور از یارم ، خون می بارمفتادم از پا ، به ناتوانی ، اسیر عشقم ، چنان که دانیرهایی از غم ، نمیتوانم ، تو چاره ای کن ، که میتوانیگر ز دل برآرم آهیآتش از دلم ریزدچون ستاره از مژگانماشک آتشین ریزدچو کاروان رود ، فغانم از زمین بر آسمان رود ، دور از یارم ، خون می بارمنه حریفی تا با او غم دل گویمنه امیدی در خاطر، که تو را جویمای شادی جان ، سرو روان ، کز بر ما رفتیاز محفل ما ، چون دل ما سوی کجا رفتی ، تنها ماندم ، تنها رفتیبه کجایی غمگسار من ، فغان زار من بشنو و بازآ، بازآاز صبا حکایتی ز روزگار من بشنو و بازآ ، بازآ سوی رهیچون روشنی، از دیده ما رفتیبا خاطره باد صبا رفتیتنها ماندمتنها رفتی