شمع مزار - اجرای خصوصی محمدرضا شجریان، پرویز یاحقی، حمید ارجمندی و فرهنگ جولاییدر شور و سه‌گاه - ۲۶ تیر ۱۳۵۸حسنت به اتفاق ملاحت جهان گرفتآری به اتفاق جهان میتوان گرفتافشای راز خلوتیان خواست کرد شمعشکر خدا که سر دلش در زبان گرفتمیخواست گل که دم زند از رنگ و بوی دوستاز غیرت صبا نفسش در دهان گرفتآسوده بر کنار چو پرگار میشدمدوران چو نقطه عاقبتم در میان گرفتخواهم شدن به کوی مغان آستین فشانزین فتنه ها که دامن آخر زمان گرفتزین آتش نهفته که در سینه من استخورشید شعله ای است که در آسمان گرفتمی خور که هر که آخر کار جهان بدیداز غم سبک برآمد و رطل گران گرفتبر برگ گل به خون شقایق نوشته اندکه آنکس که پخته شد می چون ارغوان گرفت***بیا تا گل برافشانیم و می در ساغر اندازیمفلک را سقف بشکافیم و طرحی نو در اندازیماگر غم لشگر انگیزد که خون عاشقان ریزدمن و ساقی به هم تازیم و بنیادش براندازیم******دیده دریا کنم و صبر به صحرا فکنمو اندر این کار دل خویش به دریا فکنماز دل تنگ گنهکار برآرم آهیکه آتش اندر کنه آدم و حوا فکنممایه خوشدلی انجا است که دلدار آنجاستمیکنم جهد که خود را مگر آنجا فکنمبگشا بند قبا ای مه خورشید کلاهتا چو زلفت سر سودازده بر پا فکنمخورده ام تیر فلک باده بده تا سرمستعقده در بند کمر ترکش جوزا فکنمجرعه جام بر این تخت روان افشانمغلغل چنگ بر این گنبد مینا فکنم*****گر زحال دل خبر داری بگوور نشانی مختصر داری بگومرگ را دانمولی تا کوی دوستراه اگر نزدیکتر داری بگو*****آتشی اندر نیستانی فتادسوخت چون عشقی که بر جانی فتادشعله تا سرگرم کار خویش شدهر نی ای شمع مزار خویش ش