آواز مثنوی – ادیب خوانساری،‌ جلیل شهناز و حسن کساییسه‌گاه و ماهورباز آمد آب جان در جوی ماباز آمد شاه ما در کوی مامی‌خرامد بخت و دامن می‌کشدنوبت توبه شکستن می‌زندپس طبیب آمد بدار و کردنشگفت چاره نیست هیچ از رگ‌زنشرگ زدن باید برای دفع خونرگ‌زنی آمد بدانجا ذو فنونترسم ای فصاد گر فصدم کنینیش را ناگاه بر لیلی زنیمن کیم لیلی و لیلی کیست منما یکی روحیم اندر دو بدن