آندره ژید، در سال ۱۹۳۵ در ضمینه‌ای به نام «مائده‌های جدید» که به کتاب معروف خود، «مائده‌های زمینی» اضافه می‌کند، می‌نویسد: «زندگی می‌تواند بسیار دلفریب‌تر و زیباتر از آن باشد که انسان‌ها به آن رضایت می‌دهند. فرزانگی در عشق است نه در برهان. افسوس که تا به امروز این چنین محتاطانه زیسته‌ام. برای گوش سپردن به ندای قانون جدید، باید بدون قانون زندگی کرد.»