Sinds 1984 treedt de Vlaamse dirigent Philippe Herreweghe veelvuldig op in de Matinee. Een magnifieke ZaterdagMatinee, waarin bijzonder genoeg de muziek van Johann Sebastian Bach en Kurt Weill samenkwamen, vormt de aanleiding voor een gesprek tussen Hans Haffmans en de huidige artistiek leider Kees Vlaardingerbroek. Het gesprek waaiert breed uit. Herreweghes Gentse achtergrond en zijn kennis van de complexe, meerstemmige renaissancemuziek komen ter sprake, zijn oneindige aandacht voor taal en zijn kracht als initiator. Onder anderen zijn collega’s John Eliot Gardiner, Nikolaus Harnoncourt, Frans Brüggen en William Christie passeren de revue. Net als zij vond hij zijn draai óók voorbij de barok, in werk van Haydn, Beethoven, Schumann, Mendelssohn, de neoklassieke en late Stravinsky, en zelfs Mahlers Des Knaben Wunderhorn. Wat is Herreweghe voor een man, en vooral: wat typeert zijn dirigeren? Zijn het zijn handen die de zangerige klank bereiken, of is er iets anders?