Πριν το τέλος, τα είχε όλα φανταστεί. Ζούσε στο έπακρο όλα τα πάθη του και τώρα θα τα αποτύπωνε και στο χαρτί. Θα έγραφε για την αγάπη της ζωής του, θα έγραφε για τη διπλή του ζωή, θα έγραφε και για εκείνον που ένιωθε ότι θα έσφιγγε τα δάχτυλα γύρω από το λαιμό του. Το κύκνειο άσμα του δεν ήταν ένα ακόμα βιβλίο. Ήταν η καλύτερή του προφητεία.