Η Μαρκέλλα, από την ηλικία των σχολικών της χρόνων θυμάται τις δίαιτες στις οποίες υπέβαλλε τον εαυτό της, μας μιλά για το πως συμπορεύτηκε με τη νευρογενή βουλιμία και πώς η σχέση της με τη μητέρα της έπαιξε και παίζει καθοριστικό ρόλο στην αυτοεικόνα της. Το δικό της ταξίδι στην ψυχοθεραπεία περιλαμβάνει ματαιώσεις και σκληρή προσπάθεια. Στο σήμερα, η Μαρκέλλα αν και συνειδητοποιεί σκληρές αλήθειες , συνεχίζει την προσπάθεια αποδοχής και αγάπης προς τον εαυτό της και τα αποτελέσματα είναι  άκρως θετικά. Το σημαντικότερο δε, η ίδια χαμογελά και προχωράει με αισιοδοξία στις επόμενες προσωπικές κατακτήσεις της.