Κάποτε,  μια γαλατού  πήρε το δοχείο της και πήγε στο κτήμα να αρμέξει τη γελάδα. Γέμισε το δοχείο της με γάλα, το φόρτωσε στον ώμο της και πήρε το δρόμο της επιστροφής. Στο δρόμο που πήγαινε έκανε σχέδια για το μέλλον  κι όταν πια επέστρεψε στο σπίτι, είχε  καταλάβει τι πρέπει να κάνει, αν θέλει να δει τα σχέδια της να πραγματοποιούνται... Ο μύθος αναπτύχθηκε ελεύθερα αφηγηματικά και με βάση το αρχαίο κείμενο. Στην απόδοσή του έγινε προσπάθεια να διατηρηθεί η  απλότητά του, αλλά και ο αλληγορικός του χαρακτήρας, διατηρώντας εμμέσως τα διδάγματά του, όχι ως άποψη του αφηγητή αλλά ως έκφραση των ηρώων Αφήγηση – Επιμέλεια κειμένου: Γιώργος Ευγενικός Ο Αίσωπος ήταν αρχαίος Έλληνας μυθοποιός, ευφυέστατος και σοφός, δίκαιος και φιλαλήθης, τολμηρός και ετοιμόλογος, με φαντασία και δεξιοτεχνία στο χειρισμό του λόγου. Ο ιστορικός Ηρόδοτος μάλιστα τον αναφέρει ως «λογοποιό». Ο Αίσωπος, αμφισβητίας με θάρρος και χιούμορ, υπερείχε διανοητικά χωρίς αυτό να είναι προϊόν σπουδής ή φιλοσοφικής καλλιέργειας, «όσα έλεγε δεν τα έμαθε από διδάσκαλο» και ήταν «έτοιμος να απαντήσει κάθε ερώτηση». Είναι γνωστός από την αρχαιότητα μέχρι σήμερα σε όλο τον κόσμο για τη σοφία και τη διδακτικότητα των λόγων και των μύθων του. Αναφέρεται μάλιστα πως για κάποιον αμόρφωτο ή απαίδευτο έλεγαν πως «δεν ξέρει ούτε τον Αίσωπο».