فردریش نیچه، فیلسوف شهیر آلمانی، قائل به دو نوع از آگاهی بود. یکی آگاهی نسبت به حقایق بنیادین زندگی؛ حقایقی چون مرگ و تولد، تنهایی، ناتوانی‌هایمان و ... دانسته هایی که اغلب به تلخکامی انسان می‌افزاید، چشم اندازی تیر و تار را ترسیم می‌کند و زیستن را دشوار می‌‌سازد. دوم، آگاهی هایی از جنس خیال‌های سودمند. خیال‌هایی که اگر همزمان و در تکمیل با دانسته های جنس اول شکل گیرد، نه فقط فریبنده نیست که منجر به ایجاد "امیدهای مبتنی بر عمل" خواهد شد. امیدهایی نه از جنس خوش‌بینی‌های دمادم که آینده‌ای روشن را قطعی می‌پندارد بی آنکه منجر به عمل شود، بلکه امیدهایی که هم تحمل مواجهه با حقایق تلخ بنیادین را ممکن می‌سازد و هم، مهمتر از آن، زمینه‌ای برای اقدامی موثر را فراهم می‌کند؛ شجاعت‌هایمان، گذشت‌هایمان، پشتکارهایمان، صبوری‌هایمان و تمام آنچه ما را در شرایط‌های سخت زندگی مقاوم داشته و پیش می‌برد، ریشه‌ای در خاک این خیال‌های سودمند دارد موسیقی؛ https://soundcloud.com/nazli-heydarian/fereydoon-farrokhzad-marge-man?ref=clipboard&p=a&c=0&si=471e94384732406c93ef0f1261d7fbe9&utm_source=clipboard&utm_medium=text&utm_campaign=social_sharing https://soundcloud.com/user1883885/serenade-by-franz-schubert?p=a&c=0&si=57836c37cf6448c9add6c72c112a9647&utm_source=other&utm_medium=text&utm_campaign=social_sharing https://soundcloud.com/yasan-parto/eleni-karaindrou-adagio-from?ref=clipboard&p=a&c=0&si=03bfe7ac8daa42168a9597f3194086c0&utm_source=clipboard&utm_medium=text&utm_campaign=social_sharing