جنسیت و اضطراب؛ مروری بر آثار "اِگون شیله" هنرمند بزرگ اتریشی، در بنیاد "لویی ویتُون" پاریس
Description
بنیاد "لویی ویتُون" در پاریس، تا تاریخ ١٤ ژانویۀ سال ٢٠١٩ میلادی، میزبان نمایشگاه ویژهای است که برای اولین بار طی ٢٥ سال گذشته در فرانسه، به مروری بر آثار "اِگون شیله" نقاش برجستۀ اتریشی و از هنرمندان آوانگارد اوایل قرن بیستم میپردازد. هنرمندی که در جایگاه یکی از مهمترین نقاشان فیگوراتیو، در عمر کوتاه مدت خود توانست با مهارت تمام، مفهوم و جایگاه خط را در آثار خود، از خطوط زینتی به خطوط اکسپرسیونیستی ارتقاء بخشد و تجربۀ به کارگیری خطوط ناموزون به مثابۀ نشانهای از حضور آدمی را در آثار خود محقق کند.
در این نمایشگاه، حدود ١٠٠ اثر از دوره های مختلف خلق هنریِ این هنرمند شاخص مکتب اکسپرسیونیسم، بر اساس توالی زمانی، در ٤ بخش "خطوط زینتی"، "خطوط بیانگر"، "خطوط ترکیبی" و "خطوط مقطع"، در برابر چشمان تماشاگران مشتاق قرار گرفته است که ١٠ سال فعالیت هنری او را از سال ١٩٠٨ تا ١٩١٨ دربر می گیرد.
همزمان با برپایی این نمایشگاه، انتشارات "تَشِن" نیز در فرانسه، تمامی آثار این نقاش را در مجموعه ای به چاپ رسانده است که در نوع خود بی نظیر است.
"اِگون شیله" در تاریخ ١٢ ژوئن ١٨٩٠ در شهر "تولن" در نزدیکی وین پایتخت اتریش به دنیا آمد. پدرش در سال ١٩٠٥ درگذشت و خانواده را با رنج و فقر تنها گذاشت. او طراحی را از سنین پایین آغاز کرد و تا سال ١٩٠٦ صاحب سبکی منحصر به فرد بود.
"شیله" که به شدت تحت تأثیر جنبش سمبولیسم (نمادگرایی) بود، از سال ١٩٠٦ تا ١٩٠٩ در آکادمی هنرهای تجسمی وین به تحصیل پرداخت و در سال ١٩٠٧ با "گوستاو کلیمت" یکی از پایه گذاران اصلی جنبش نمادگرایی آشنا شد و بسیار از او تأثیر گرفت و آموخت. "شیله" دو سال بعد، تحصیلات خود را ناتمام رها کرد زیرا آموزه ها و سنت های محافظه کارانۀ آکادمیک را با روح پر غوغای خود ناسازگار می دید.
او در سال ١٩٠٩، نقاشی چهره را آغاز کرد. این چهره نگاری ها که "شیله" در آنها از رنگ هایی غیر ناتورالیستی و زوایایی نامعمول استفاده کرده است، بینش منحصر به فرد وی را باز می نمایاند. به عنوان نمونه می توان به تابلوی "زن ایستادۀ برهنه" اشاره کرد که در این اثر علاوه بر تأثیر "کلیمت"، ردپایی از "ادوارد مونک" و "ونسان ون گوگ" نیز به چشم می خورد.
با آغاز جنگ جهانی اول، "شیله" به خدمت در ارتش اتریش فراخوانده شد و تا زمانی که در ارتش بود نتوانست به نقاشی ادامه دهد.
"دیتِر بوشهارت" کیوریتور اتریشی و یکی از برگزارکنندگان این نمایشگاه، در خصوص نقاشی های "شیله" می گوید که آثار او سرشار از مفاهیم عمیق و پرسشهایی در زمینۀ هویت انسان و فشارهای وارد شده بر وی هستن