Aan Kustaw Bessems vertelt dichter Lieke Marsman dat ze de onbegrijpelijke taal van politiek en bestuur ziet als teken van onmacht en ze analyseert hoe het kabinet de bevolking onnodig van zich heeft vervreemd. Marsman betoogt - mede op grond van haar eigen ervaring - dat het zorgstelsel is afgedreven van de kern, legt uit wat ze heeft tegen een term als waardig sterven en vertelt waarom zij zelf hecht aan zo lang mogelijk leven. Gedichten van Lieke Marsman       Presentatie: Kustaw BessemsMontage: Rinkie BartelsRedactie: Corinne van Duin en Sofia RobbenOnze journalistiek steunen? Dat kan het beste met een (digitaal) abonnement op de Volkskrant, daarvoor ga je naar  www.volkskrant.nl/podcastactie           See omnystudio.com/listener for privacy information.