In de acupunctuur zijn er verschillende stijlen: de Tung-stijl, de Tan-stijl, verschillende stijlen van Japanse meridiaantherapie, Worsley vijf-elementenacupunctuur, stammen en takken, Koreaanse handacupunctuur, TCM-acupunctuur en verschillende soorten hoofdacupunctuur, om er maar een paar te noemen. In de kruidengeneeskunde omvatten populaire stijlen verschillende soorten jingfang- of ‘klassieke formule’-methodes, TCM, Japanse Kampo, Koreaanse constitutionele therapie en nog vele andere.  De vraag is hoe wij ons verhouden tot deze veelheid aan zienswijzen. Moeten we al deze benaderingen bestuderen? Zoveel mogelijk? Slechts enkele ervan, maar welke kiezen we dan? En waarom juist die wel en andere niet? Moeten we het allemaal aan het toeval overlaten of ons laten betoveren door het charisma van de populairste leraren (die over een paar jaar uiteraard niet de meest populaire zullen zijn)?  Een oplossing kan metapractice zijn... Ik ga daarover in gesprek (met mijn basale engels) met Volker Scheid. Meer weten over Volker? https://www.volkerscheid.net/ De volgende opleiding (met name geschikt voor herbalisten) geeft hij in Zwitserland https://www.chiway.ch/w24vs-advanced-chinese-medicine