จาก ป่วยอย่างสง่างาม - คำสอนคุณครูไม่ใหญ่ (dhamma01.blogspot.com) - https://dhamma01.blogspot.com/2022/05/blog-post_13.html เรามีความเจ็บเป็นธรรมดา  โรคที่เราจะเลือกเจ็บนั้น มันเลือกไม่ได้  ก็แล้วแต่วิบากกรรมที่เราทำเอาไว้ในอดีต  มันเป็นระเบิดเวลาที่ตั้งไว้ในศูนย์กลางกายฐานที่ ๗ ของเรา  ทุกคนก็จะต้องเจอระเบิดเวลาอย่างนี้แหละ  ไม่วันใดก็วันหนึ่ง  ไม่ว่าจะเป็นชนชั้นไหนก็ตาม ชั้นสูง ชั้นกลาง ชั้นล่าง เป็นหมด เพราะฉะนั้น ทำใจให้เป็นปกติว่า  มันเป็นเรื่องธรรมดาของสังขาร  กายมนุษย์ไม่เหมือนกายทิพย์  ไม่เหมือนกายของชาวสวรรค์  นั่นเขาไม่มีเจ็บ  ไม่มีป่วย  เขามีแต่ตายอย่างเดียว  ถ้าตายก็ตายเลย เมื่อเป็นมนุษย์ เราก็ต้องเจอสภาพอย่างนี้ นึกอย่างนี้ก่อนนะลูกนะ แล้วนึกต่อไปอีกว่า  เราเป็นนักสร้างบารมี  เป็นลูกพระพุทธเจ้า  เราต้ององอาจให้สมกับเป็นลูกของพระสัมมาสัมพุทธเจ้า  ไม่ต้องไปหวาดหวั่นในโรคภัยไข้เจ็บ  ไม่ต้องไปหวาดหวั่นในมรณภัย  ถ้ามันจะเกิดขึ้น  เพราะเราได้สั่งสมบุญกันมาอย่างดีแล้ว  ทั้งทาน  ทั้งศีล  ทั้งภาวนา  บางครั้งก็มาก บางครั้งก็น้อย แต่ก็ทำเรื่อยมา  แตกต่างจากชาวโลกทั้งหลาย วันเวลาที่ผ่านมานี้  เราดำรงชีวิตอยู่ด้วยความไม่ประมาท  หากพระสัมมาสัมพุทธเจ้ายังทรงมีพระชนม์ชีพอยู่ ท่านก็จะต้องสรรเสริญในการกระทำของเราที่ดำรงชีวิตอยู่ด้วยความไม่ประมาท ถูกต้องตามคำสั่งสอนของพระพุทธเจ้าตามพุทธโอวาท เพราะฉะนั้น องอาจเถอะนะลูกนะ ปล่อยไปเลย  นึกถึงบุญ  นึกถึงองค์พระ  ถ้านึกองค์พระยังไม่ได้  นึกถึงคุณยาย  มหาปูชนียาจารย์ของเรา  หรือนึกถึงพระเดชพระคุณหลวงปู่วัดปากน้ำ  จะนึกยังไง  นึกตลอดก็ได้  หรือจะสลับการนึกก็ได้  เป็นทางมาแห่งบุญท