Konumuz: Yaratılış. Allahû Tealâ bütün insanları sever; sizleri de sever. Allah’ın ülkesinde O’nun hükümranlığında her şey sevgiye dayalıdır. Ama insanların çoğuna şeytan hâkimdir. Orada da sevginin yerini nefret, kin almıştır. Gelin sizinle öyle bir dünyada yaşayalım ki bu dünyanın temelini sevgi oluştursun. Allah’ın ülkesinde olalım. İşte şu iki çizginin kesiştiği nokta; apsis ve ordinatın kesiştiği nokta sıfır noktasıdır. Onun üst tarafı Rabbanî âlemdir. Alt tarafı zülmanî âlem. Ne zaman güzel bir işlev yaparsanız oradasınız, Allah’ın ülkesindesiniz. Birine bir iyilik yaptınız, bir güzel söz söylediniz, bir namaz kıldınız, zikir yaptınız, güzel düşünceler ürettiniz; hep derecat kazanırsınız. Bu derecat kazandıran şeylerin en güzeli, zikir yapmaktır; Allah’ı zikretmektir. Şimdi düşünce sistemimizi bir yoklayalım. Düşünebiliyoruz, öyleyse varız. Varsak kim yarattı bizi? Allah yarattı. Anne ve babalarımız sadece bir vasıtadır. Allahû Tealâ bizleri yaratmayı dilemeseydi hiçbirimiz şu anda mevcut olmazdık. Öyleyse yaratma fiili asla Allah'tan başka kimsenin ulaşabileceği bir fiil değildir. Yaratmak; yoktan var etmektir. Yani bizim standartlarımıza göre, biz insanlara göre yoktan var etme; Allah'tan başka hiçbir varlığın beceri sahasının içine girmez. Hiçbir varlık yaratamaz. Yaratan sadece Allah'tır. Öyleyse burada duralım: Yaratan Allah’tır. Hâlik; halk eden, yaratan. O'nun dışında ne varsa, neyi hayal edebiliyorsanız hepsi, hepsi, hepsi sadece bir yaratıktır yani mahlûktur. Biz hepimiz sadece birer mahlûkuz. Allah'ın düşünebilen mahlûkları. Her şeyi yaratan Allah'tır. Şu anda kâinattaki en büyük tehlike iblistir, şeytandır. Onu da yaratan Allah'tır. Ondan başka bütün şeytanları da yaratan Allah'tır. Bütün cinleri de yaratan Allah'tır. İnsanları da yaratan Allah'tır. Yerleri, gökleri O yaratmıştır.