Hadi gelin sizlerle beraber şu dünyanın bütün pisliklerinden, sıkıntılardan, kederlerden uzaklaşalım. Hadi gelin Allah’la beraber olalım! Olabilir miyiz? Çok kolay olabiliriz sevgili kardeşlerim. Kim Allah ile olmayı dilerse o, Allah ile olur. Unutmayın! Allahû Tealâ her söylediğinizi işitir. Siz daha söylemeden,  onları söyleyeceğinizi önceden bilir. Dilediği zaman size mâni olur, dilediği zaman yardım eder. O her şeye kaadirdir. İlmi ve rahmetiyle kâinatı her zerresiyle kuşatmıştır, sizi de kuşatmıştır. Sevgili kardeşlerim! Allah ile iyi ilişkiler kurmaya çalışın. Nereden biliyorsunuz Allahû Tealâ’nın bir gün sizlere de kapıları açmayacağını, nereden biliyorsunuz dünyadaki en mutlu insanlardan birisi olmayacağınızı? Size bir sır vereyim mi? Bütün bu güzellikleri yaşabilmek için sadece bir tek şey yapmanız lâzım. O’na; Allah’a ulaşmayı dileyeceksiniz, tamam bitti. “Ne yani?” diyeceksiniz şimdi bizi ilk defa dinleyenler. “Yani ben Allah’a ulaşmayı dileyeceğim, ‘Yarabbi! Ben Sana ulaşmak istiyorum’ diyeceğim ve hop Allah beni cennetine alacak.” Aynen öyle sevgili kardeşlerim, aynen söylediğimiz gibi. Siz, kalbinizden bir dilekle Allah’a ulaşmayı dileyeceksiniz. Ama sözüme dikkat edin! Kalbinizde olmayan bir şeyi Allahû Tealâ’ya söylemeniz, Allah için bir hüküm ifade etmez. O, sizi biliyor. O, sizin kalbinizden geçenleri biliyor. Kalbinizden geçen, eğer Allah’a ulaşmayı dilemekse bir probleminiz yok. Mutlaka Allah sizi Kendisine ulaştırır. Ama kalbinizde bir şey yoksa, Allah’a ulaşma dileği talebi yoksa; siz de kuru kuruya dilinizle demişsiniz ki: “Yarabbi! Ben Sana ulaşmak istiyorum.” Allah’ın Kitabı’nda bu bir şey yazmaz sevgili kardeşlerim. O sizin kalbinize bakar. Allah’ın bakışı hep kalbinizedir. İşte kalbinizde öyle bir talebin olup olmaması demekten neyi kastediyoruz; onu anlatalım size. Peygamber Efendimiz (S.A.V) herkese diyor ki: “Savaşa gidiyoruz gelin!” Bir kısmı Peygamber Efendimiz (S.A.V)’le beraber savaşa iştirak ediyor. Onlar sahâbeler. Bir kısmı da iştirak etmiyor. Peygamber Efendimiz (S.A.V) geriye döndüğü zaman diyorlar ki: “Biz senin sözüne gerekli önemi verdik ama sözümüzü yerine getiremedik, seninle beraber olamadık. Ama bu bir sefere mahsus bir olaydı. Burada önemli işlerimiz vardı. Onları kimseye emanet edemedik. Bu yüzden seninle beraber gelemedik ama bundan sonraki seferde mutlaka seninle beraberiz.” Allahû Tealâ Peygamber Efendimiz (S.A.V)’e diyor ki: “Onlar, kalplerinde olmayan bir şeyi sana söylüyorlar.” Anladınız mı sevgili kardeşlerim? Kalbinde olmayan bir talebi Allah’a dille ifade etmek; “Yarabbi! Ben Sana ruhumu ulaştırmak istiyorum” ya da “Ben de herkes gibi nasıl Senin onca ermiş evliyan varsa ben de ermiş olmak istiyorum, ruhumu Sana erdirmiş olmak istiyorum” tarzında bir ifadeyi, böyle dilinizle söylemeniz hayır; Allahû Tealâ’ya o yetmiyor. Diliniz söyleyecek ama kalbiniz de söyleyecek. Kalbinizden Allahû Tealâ’ya sıcacık bir talep yükselecek: “Yarabbi! Ben ruhumu ölmeden evvel Sana ulaştırmak istiyorum, bana yardım et.” Siz Allah’a yardım et deseniz de demeseniz de Allah size mutlaka yardım eder. Neden? Çünkü Allah’ın sözü var. Âyet-i kerime şöyle: 42/ŞÛRÂ-13: Şerea lekum mined dîni mâ vassâ bihî nûhan vellezî evhaynâ ileyke ve mâ vassaynâ bihî ibrâhîme ve mûsâ ve îsâ, en ekîmûd dîne ve lâ teteferrakû fîhi, kebure alâl muşrikîne mâ ted’ûhum ileyhi, allâhu yectebî ileyhi men yeşâu ve yehdî ileyhi men yunîb(yunîbu). (Allah) dînde, onunla Hz. Nuh’a vasiyet ettiği (farz kıldığı) şeyi (şeriati); “Dîni ikame edin (ayakta, hayatta tutun) ve onda (dînde) fırkalara ayrılmay