Size şeytandan bahsetmek istiyorum. Konumuz: Şeytan; insanlığın ezelî düşmanı. Şu anda dünyada ve kâinatta inananların en büyük düşmanı odur; iblistir. Ve ne yazık ki bulunduğumuz devrede şeytanın takımı; İlluminati büyük güçlerin sahibi olmuştur. Sevgili öğrenciler, izleyenler, dinleyenler, sevgili kardeşlerim, can dostlarım, gönül dostlarım, Allah’ın yolundaysanız; buna sonsuz hamd edin, şükredin ki siz, Allah’a ulaşmayı dilediğiniz andan itibaren iblisin artık size bir tesiri olamaz. Meğerki daha evvel onun kontrolü altına girmiş olasınız; o zaman da başka metotlar var, onlarla düşmanlığı tesirsiz kalır. Öyleyse iblisin insanlık karşısında bir düşmanlık hüviyetine girişi ne zaman başladı? En başta. Hazreti Âdem’in yaratılışında. Allahû Tealâ diyor ki: “Biz Âdem’i çamurdan yarattık.” İki isim kullanıyor; tîn ve salsâlîn. Bazen ‘tîn’, bazen ‘salsâlîn’ kullanıyor. İkisi de nemli toprak, killi toprak demek. Belki de Allahû Tealâ bir ıslak topraktan, balçıktan Âdem (A.S)’ı şekillendiriyor. Ondan sonra da ona ruhundan üfürüyor. Ve sonra da ruh üfürdüğü Âdem (A.S)’a hayat veriyor. Burada çok ciddî bir yanlışlık yapılıyor. Allah, Âdem (A.S)’a ruh üfürdü diye hayata geldiği zannediliyor. Ruh insana hayat vermez. Hayat veren, sadece Allah’tır. Allahû Tealâ açık ve kesin bir şekilde; “Hayatı sadece Biz veririz. Ölüm de sadece Bizim işimizdir. Sizi iki defa öldürürüz, iki defa da diriltiriz. Her canlıya hayatı Biz veririz. Bizden başka hayat veren yoktur.” diyor. Öyleyse ruh insana hayat vermez, hayatı veren Allah’tır. 15/HİCR-23: Ve innâ le nahnu nuhyî ve numîtu ve nahnul vârisûn(vârisûne). Ve muhakkak ki; Biz, sadece Biz hayat veririz. Ve Biz öldürürüz. Ve varis olanlar da Biziz. Sevgili öğrenciler, izleyenler, dinleyenler, sevgili kardeşlerim, şu hayata dikkatle bakın! Hayat; hayattasınız, varsınız, yaşıyorsunuz. Bu hayatı size ruhunuz vermedi. Bu hayatı size Allah verdi. Allahû Tealâ, hayatın muhtevasını Kendisinin verdiğini ifade ediyor Secde Suresinin 9. âyet-i kerimesinde. Diyor ki: 32/SECDE-9: Summe sevvâhu ve nefeha fîhi min rûhihî ve ceale lekumus sem’a vel ebsâre vel efidete, kalîlen mâ teşkurûn(teşkurûne). Sonra (Allah), onu dizayn etti ve onun içine (vechin, fizik vücudun içine) ruhundan üfürdü ve sizler için sem’î (işitme hassası), basar (görme hassası) ve fuad (idrak etme hassası) kıldı. Ne kadar az şükrediyorsunuz. “Biz insanı şekillendirdik; sevva ettik. Sonra ona ruhumuzdan üfürdük ve ona sem’î, basar ve fuad verdik. İşitme, görme ve idrak etme hassalarını verdik.” diyor Allahû Tealâ. İşte bunlar, canlı olmanın tezahürüdür. Canlı olan görür, canlı olan işitir, canlı olan idrak eder. Bu hassaların hepsini veren Allah’tır. Kişiye hayat veren Allah’tır. Âdem (A.S)’a hayat veren Allah’tır. Şeytana da hayat veren Allah’tır. Ve Allahû Tealâ, Âdem (A.S)’ı hayata getiriyor. Ondan sonra da ona ruh veriyor. Ve Âdem (A.S)’a o söylediğimiz hassaları veriyor, canlandırıyor. Ona hayat veriyor ve diyor ki: “Şimdi ona ruhumuzdan üfürdük. Hepiniz Âdem’in önünde secde edeceksiniz.” Bütün melekler, derhal secde ediyorlar. Onların arasında bulunan cin taifesinden şeytan; yani iblis secde etmiyor. Allahû Tealâ herkesin secdesinden sonra şeytana soruyor: “Ey İblis! Seni Âdem’e secde etmekten men eden şey nedir?” İblis diyor ki: “Sen onu çamurdan (tîn’den) yarattın, beni ise dumansız ateşten (enerjiden) yarattın. Ben ondan üstünüm.” 7/A'RÂF-12: Kâle mâ meneake ellâ tescude iz emertuke, kâle ene hayrun minhu, halaktenî min nârin ve halaktehu min tîn(tînin). (Allahû Tealâ)