Λευκονόη, μη ρωτάς, δεν κάνει να ξέρεις ποιο τέλος όρισαν οι θεοί για τη ζωή τη δική μου και τη δική σου· και μη ζητάς τ’ άστρα μελετώντας να το βρεις. Πόσο είναι προτιμότερο να δείχνεις υπομονή σ’ ότι συμβεί! Χειμώνες περισσότερους αν μας χρωστά ο Δίας ή αν αυτόν μάς χάρισε στερνό, που σπάει το κύμα το τυρρηνικό στ’ αντικρινά τα βράχια, δείξε τη φρονιμάδα σου, στράγγιζε τα κρασιά σου· κι αφού η ζωή είναι λίγη, κλάδευε τη μακρινή ελπίδα. Όσο μιλάμε, θα ’χει πετάξει πια ο φθονερός ο χρόνος. Άδραξε την ημέρα και δείξε όσο το δυνατόν λιγότερη εμπιστοσύνη στο αύριο. Tu ne quaesieris, scire nefas, quem mihi, quem tibi finem di dederint, Leuconoe, nec Babylonios temptaris numeros. Ut melius, quidquid erit, pati. Seu pluris hiemes seu tribuit Iuppiter ultimam, quae nunc oppositis debilitat pumicibus mare Tyrrhenum: sapias, vina liques et spatio brevi spem longam reseces. Dum loquimur, fugerit invida aetas: carpe diem quam minimum credula postero. Support the show