Արարատի մարզի Ղուկասավան համայնքում է ապրում ազգությամբ եզդի 20–ամյա Լենա Միրզոյանը։ Թեև եզդիական համայնքում ընդունված չէ բարձրագույն կրթություն ստանալ, բայց Լենան ընունելության քննություններից մեկ ամիս առաջ դասղեկի հորդորով և օգնությամբ սկսեց պատրասվել քննություններին։ Հաշվի առնելով մարդականց օգնելու նրա մեծ ցանկությունը, հոգեբանության և մարդու իրավուքների նկատմամբ հետաքրքրությունը, ուսուցչուհին խորհուրդ է տալիս սոցիալական աշխատանք բաժինն ընտրել։ Պատմում է, որ սկզբում տան մեծերը չէին հաշտվում բարձրագույն կրթություն ստանալու նրա որոշաման հետ և Լենան ստիպված էր ուսուցչուհու հետ հեռախոսով պարապել։ ԵՊՀ–ի սոցոլոգիայի ֆակուլտետում է սովորում Լենան, ապագա սոցիալական աշխատող է։ Մանկունց ցանակացել է լրագրող դառնալ, բայց երբ ուժերը փորձել է այդ ոլորտում հասկացել է, որ իրեն ավելի շատ սոցիալական աշխատանքն է հոգեհարազատ։ Սկզբում դասերն առցանց էին, հիմա ամեն օր Լենան Երևան է գալիս։ Ասում է՝ շատ է սիրում քաղաքը, այստեղ ժամանցի, կրթության հնարավորություներն իհարկե շատ են, բայց միշտ մեկ վարկյան շուտ ցանկանում է հասնել հարազատ գյուղ։ Լենան պատմում է, որ եզդիական համայնքում ավանդույթները շատ են, որոնք ընդունում և սիրով հետևում է։ Վաղ ամուսնությունը եզդիական ազգային ավանդուներից մեկն է, բայց կարծում է, որ ամեն ինչ իր ժամանակն ունի և վաղ տարիքում ամուսնացող յուրաքանչյուր աղջկա հետ սրտից մի մասինիկ է պոկվում, որ չի կարղացել օգնել նրան։ Կանանց և երեխաների իրավուքների պաշտպանության կենտրոն է ցանկանում ստեղծել Լենան, որը պետք է գործի երկու ճյուղով՝ կրթական և իրավական։ Հիմա դասախոսների ու մասնագետների հետ է խորհրդակցում, որ հնարավորինս շուտ իրականացնի իր գաղափարը։