Մարիաննա Շահպարոնյանը 2 տարեկան էր, երբ ընտանիքը Երևանից տեղափոխվեց Մոսկվա։ Ասում է՝ հայրենիքի հետ կապը երբեք չի ընդհատվել և հետ վերադառանալը միշտ մեծ երազան ու նպատակ է եղել։ Մոսկվայում Մարիաննա ավարտել է Պատրիս Լումումբայի անվան ժողովուրդների բարեկամության համալսարանը, հետո ուսումը շարունակել Բելգիայում, հասարակայնության հետ կապերի մասնագետ է։  Պատմում է, որ միշտ մասնակցել է Մոսկվայի հայկական համայնքի ամեն կիրակի անցկացվող միջոցառումներին և հաճախ հայրենիքին նվիրված իր բանաստեղծութունները ներկայացրել։ Մարիաննան ստեղծագործում է մանկուց։ Իր առաջին բանաստեղծությունը 5 տարեկանում է ստեղծվել Սևանալճի ափին։ Պատմում է, որ մի քանի րոպե կանգնել է լճի ափին ու սկսել արտասանել։ Մայրիկին խնդիրել է թուղթ ու գրիչ վերցնել և գրի առնել։ Վերջերս լույս է տեսել Մարիաննայի բանաստեղծությունների «Դեպի Հայասատան» ժողովածուն։ «Սյունիք», «Տուն արի», «Հերոս զինովոր», «Արարատ» և այլ վերնագրերով բանստեղծությունները գրվել են Արցախյան 44–օրյա պատերազմի թողած ցավը մեղմելու համար։ Ասում է՝ երջանիկ պահերին չի կարողանում ստեղծագործել, իսկ  տխուր պահերին կարծես սրտից են բխում բառերը։ Նա այժմ  աշխատում է իր երկու գրքի վրա։ Մեկը հայրենիք իր վերադարձի պատմությունն է, մյուսը՝ արձակ է նվիրված 44–օրյա պատերազմին։ Գրքերն աշխատանքային փուլում են և այս տարի դրանիցի մեկը լույս կտեսնի։