De allereerste Freejazz opname waarin werd geïmproviseerd zonder vooraf bepaalde structuur, werd reeds gerealiseerd in 1949 door Lennie Tristano en zijn school van muzikanten. Deze jazz-stroming waarin complete vrijheid geldt en bewust afstand wordt genomen van alle muzikale conventies ten voordele van ‘het gevoel’, dankt zijn naam aan een album uit 1960 van Ornette Coleman. Voor sommige muzikanten, zoals Albert Ayler of Sun Ra, sluit de improvisatie wars van ritme, tonaliteit en harmonie aan bij een spirituele zoektocht. Terwijl anderen dan weer een politiek statement willen maken met hun klank-explosies en live performances. De muziek is weinig toegankelijk en bijgevolg niet erg populair. Ook muzikanten als Miles Davis zijn uitermate kritisch.