“Bir çelik üzerine kazırcasına, bin yılın iradesine nakşetmeniz, sizin için büyük bir neşe kaynağı olmalıdır: Çelikten daha zorlu; çelikten daha asil, en zor ve zorlu olanı seçer! Ey kardeşlerim! Önünüze koyduğum, bu yeni yasadır: Zoru, zor olanı seçmelisiniz!” Friedrich W. Nietzsche, Putların Alacakaranlığında, çev. Yusuf Kaplan, İstanbul 2015 (Alıntı, Almancası, “Der Hammer redet” bölümünde bulunan yani “Çekiç konuşuyor” bölümünde, eserin son kısmındaki Also sprach Zarathustra. 3, 90.’dan aktarımdır. Friedrich Wilhelm Nietzsche, Götzen-Dammerung “oder Wie man mit dem Hammer philosophirt?”) Burada Nietzsche “Warum so hart!” diyerek insanlığa bizzat zorun kendileri olmayı öğütlüyor. Ortega y Gasset İnsan ve Herkes adlı derslerinden oluşan eserinde Nietzsche’nin, Aretino’nun tetikte kalın sözünü değiştirdiğini belirtiyordu. Nietzsche bizi içinde yaşadığımız çağın ötesinde gelmekte olan üstüne uyarmış biri olarak uçurumun kenarında olduğumuz bahsini yardan yuvarlansak bile farkına varamayacağımız tuzaklarla uyarmıştı. İnsanoğlu yok olurken insan bu oluşu kaçırır. Zira yok oluş (decadence) yavaş yavaş (istidrac) olmaktadır. Olmakta olan oluşu insan idrak edemez. O durumun düzeltmekle mükellef olmasına rağmen maalesef buna yanaşmaz.