Hakikati görebilmek için gözün kurban edilmesi gerekir. Bir filmde önemli olan görülmeyeni görmektir. Bunun için çerçevenin dışına taşan bir bilinç gerekir. Eğer sinemanın bir felsefesi varsa bize söylediği şeyler devasa bir dağın arkasında durur. Görünmeyen üzerine kafa yorarsak zorlanacağız lakin bir şeylere vakıf olabileceğiz. Christian Metz’in dediği gibi, “Bir filmi açıklamak zordur, zira onu anlamak kolaydır.” Haddini aşan ışık kör ederken; karanlık zulüm doğurur. Şimdi her şey nasıl bir mikyas dahilinde ele alınacak? Şöyle diyebiliriz: Ne körler bizi dünyadan soğutsun ne de görenler bizi dünya ile avutsun. Müzakere ettiklerimizin hüsnü kabul görmesinin bir manası olacaksa her harfimizin hesabı verilmelidir. Buradayız ve burada olmak şeytanın bir metaforu değil bizim için.