SEKİZİNCİ LEM‘A فَمِنْهُمْ شَقِيٌّ وَسَع۪يدٌ ve فَاسْتَقِمْ كَمَٓا اُمِرْتَ âyetlerinin bir nükte-i gaybiyesini Gavs-ı A‘zam Seyyid Abdülkādir Geylânî’nin bir kerâmet-i gaybiyesiyle tefsîr eden ve kerâmât-ı evliyâyı inkâr eden mülhidleri iskât edip hizmet-i Kur’âniyede çalışanları teşvîk eden hakîkatli bir risâledir. Sikke-i Tasdîk-i GaybîMecmûası’na yazıldığı için buraya yazılmamıştır. DOKUZUNCU LEM‘A Bu Lem‘ayı herkes okumasın. Vahdetü’l-vücûd’un ince kusurlarını herkes göremez, muhtaç da değillerdir. بِاسْمِه۪ وَاِنْ مِنْ شَيْءٍ اِلَّا يُسَبِّحُ بِحَمْدِه۪ اَلسَّلَامُ عَلَيْكُمْ وَرَحْمَةُ اللّٰهِ وَبَرَكَاتُهُ Azîz, sıddîk, muhlis, hâlis kardeşim! Kardeşimiz Abdülmecîd’e ayrı mektub yazmadığımın sebebi, size yazdığım mektubları kâfî gördüğümdendir ki; Abdülmecîd, Hulûsî’den sonra kıymetdar bir kardeşim, bir talebemdir. Her sabah ve akşam Hulûsî ile beraber, bazen daha evvel duâmda ismiyle hazır oluyor. Size yazdığım mektublardan, evvelâ Sabri, sonra Hakkı Efendi istifâde ediyorlar. Onlara da ayrı mektub yazmıyorum. Cenâb-ı Hak seni onlara mübârek büyük bir kardeş yapmış. Sen benim yerime Abdülmecîd ile muhâbere et, merak etmesin, Hulûsî’den sonra onu düşünüyorum. Fakat talebeliğini hakkıyla îfâ etmiyor. Onun için, bizzât onun ile muhâbere etmiyorum. Kardeşim, birinci suâliniz: Cedlerinizden birisinin imzasının اَلسَّيِّدْ مُحَمَّدْ olduğuna dâir mahrem bir suâliniz var. Kardeşim, buna ilmî ve tahkîkî ve keşfî cevab vermek elimde değil. Fakat ben arkadaşlarıma derdim ki: “Hulûsî, ne şimdiki Türklere benzer ve ne de Kürdlere benzer. Bunda başka bir hâsiyet görüyorum.” Arkadaşlarım da beni tasdîk ediyorlardı. دَادِ حَقْ رَا قَابِلِيَّتْ شَرْطْ ن۪يسْتْ sırrıyla, Hulûsî’de bir asâlet tezâhürü var. Bir dâd-ı Haktır.