Przed nami kolejny odcinek z udziałem Michała Trojanowskiego oraz Romana Cyganka – dyrektorów ds. komunikacji inwestycyjnej Millennium TFI. Panowie kontynuują temat obligacji - tym razem chcąc wyjaśnić, od czego zależy stopa zwrotu z obligacji oraz funduszy obligacyjnych oraz jaka jest różnica między tymi formami. Zazwyczaj inwestor indywidualny, wybierając obligacje, zakupuje jedną lub kilka ich serii, zaś fundusz inwestuje w bardzo wiele różnych obligacji na rynku krajowym , zagranicznym oraz o różnym terminie wykupu i charakterystyce. Ta większa ilość instrumentów wpływa na zmniejszenie ryzyka portfela obligacji, zaś zysk z poszczególnych obligacji jest uśredniony. Jest to tzw. dywersyfikacja, na której zapewnienie składa się kilka składowych: strategia, polityka inwestycyjna funduszu, limity ustawowe i wewnętrzne regulacje obowiązujące w danym funduszu. Strategia funduszu uniemożliwia zarządzającym kupowanie dowolnych obligacji. Zarządzający mogą kupować wyłącznie te papiery, które mieszczą się w spektrum polityki inwestycyjnej funduszu. Dla przykładu – zarządzający funduszem obligacji skarbowych do portfela funduszu może zakupić wyłącznie papiery skarbowe. Przestrzeganie polityki inwestycyjnej i obowiązujących limitów ma wpływ na poziom bezpieczeństwa wpłacanych do funduszu przez klientów środków. Fundusze, na co zwrócił uwagę Roman Cyganek już w poprzednim odcinku, dają możliwość inwestowania w obligacje trudnodostępne albo wręcz niedostępne dla klientów indywidualnych, a często atrakcyjniejsze od tych z nieograniczoną dostępnością. Rolą zarządzających jest przede wszystkim maksymalizacja zysków oraz dbanie o to, by nie zwiększać nadmiernie ryzyka. Ekspert mówi także o zapewnieniu płynności, realnej wycenie rynkowej, rodzaju wypłacanego kuponu (stałego lub zmiennego) oraz o czasie do wykupu. Ten ostatni parametr – tzw. duracja – to również jedna z miar ryzyka i wrażliwości obligacji na np. zmiany oczekiwań dot. przyszłego poziomu stóp procentowych. Panowie zgodnie przyznają, że podobnie jak w przypadku zakupu obligacji, w funduszu obligacji inwestor również musi liczyć się z ryzykiem stopy procentowej oraz z ryzykiem kredytowym. Jak zaznacza Roman Cyganek, obligacje skarbowe to głównie ryzyko stopy procentowej zaś fundusz inwestujący w obligacje przedsiębiorstw ponosi głównie ryzyko kredytowe. Warto pamiętać, że fundusz inwestuje w wiele różnych obligacji, rozpraszając tym samym ryzyko, a zarządzający funduszami mają dostęp do informacji często niedostępnych dla inwestora indywidualnego. Fundusze dłużne mogą zarabiać na zmianie ceny, co jest trudne przy samodzielnym inwestowaniu w obligacje, chociażby z uwagi na prowizje maklerskie. Panowie poruszają temat stopy zwrotu funduszy dłużnych tłumacząc, że opiera się ona na dwóch komponentach – dochodowości, czyli średnim poziomie odsetek wypłacanych funduszowi z tytułu posiadanych obligacji w najbliższych 12 miesiącach, oraz zmiany ceny (szczegółowo zmianę ceny Panowie omówili w poprzednim odcinku, do wysłuchania którego zapraszamy). W stopie zwrotu funduszu należy także uwzględnić opłatę za zarządzanie funduszem. Fundusze dłużne często są porównywane z oferowanymi przez banki lokatami, dlaczego zatem wybierać je, skoro nie dają gwarancji kapitału, a ich atrakcyjność również zależy od stóp procentowych? Zdaniem Romana Cyganka fundusze obligacji są alternatywą dla lokat i stanowią uzupełnienie portfela w czasach, gdy lokaty przestają być atrakcyjne. Należy pamiętać także, że stawki lokat w odróżnieniu od obligacji muszą uwzględniać marże banku. Co istotne przy podejmowaniu decyzji, inwestorzy zwracają także uwagę na dostępność do środków, tak zwaną płynność – lokata jest zamrożeniem kapitału na określony czas, podobnie jak obligacje, zaś fundusze dłużne umo