sen miydin o yalnızlığım mıydı yoksa                  kör karanlıkta açardık paslı gözlerimizi                   dilimizde akşamdan kalma bir küfür                     salonlar piyasalar sanat sevicileri                derdim günüm insan içine çıkarmaktı seni                       yakanda bir amonyak çiçeği                    yalnızlığım benim sidikli kontesim                     ne kadar rezil olursak o kadar iyi                    kumkapı meyhanelerine dadandık               önümüzde altınbaş altın zincir fasulye pilakisi                 aramızda görevliler ekipler hızır paşalar                   sabahları açıklarda bulurlardı leşimi                      öyle sıcaktı ki çöpçülerin elleri                     çöpçülerin elleriyle okşardın beni                     yalnızlığım benim süpürge saçlım                    ne kadar kötü kokarsak o kadar iyi                     baktım gökte bir kırmızı bir uçak                       bol çelik bol yıldız bol insan                       bir gece sevgi duvarını aştık                      düştüğüm yer öyle açık seçik ki                  başucumda bir sen varsın bir de evren                   saymıyorum ölüp ölüp dirilttiklerimi                    yalnızlığım benim çoğul türkülerim                  ne kadar yalansız yaşarsak o kadar iyi