Bu sofracık, efendiler –ki bekler yutulmayı Huzurunuzda titriyor –şu ulusun hayatıdır Ulusun ki acılı, ulusun ki eşiğinde ölümün! Ama sakın çekinmeyin, yiyin, yutun hapır hapır… Yiyin, efendiler yiyin; bu doyumsuz sofra sizin, Doyuncaya, tıksırıncaya, çatlayıncaya kadar yiyin! Efendiler pek açsınız besbelli yüzünüzden; Yiyin, yemezseniz bugün, yarın kalır mı kim bilir? Şu doyumcu sofra, bakın gelişinizle övünçlü! Hakkıdır kutsal savaşınızın, evet, o hak da elde bir… Yiyin,...

 bir adam, gözlerinde umut olan...

.

Acıyla geçtiğim yoldan geçiyorsun izlerime rastlıyorsun, bıraktıklarıma, o yolda çekmiştim ruhumu patlatan fitili, orada benden savrulan parçalar kurusa da, izleri var hâlâ yolun kenarında. İzini sür yolun, acının ormanı büyütür insanı vakit geniştir, ufuk sandığından daha yakın. Acıyla, geçtiğim yoldan geçiyorsun, ustası olacaksın içine gerdiğin tellerin hangi sızıyla titrer içinde, hangi sesle büyük bir aşk, hangi sesle ölür, bileceksin. Ne zamandı bilmiyorum, yaşadıklarından...

"Nâzım Hikmet vatan hainliğine devam ediyor hâlâ. Amerikan emperyalizminin yarı sömürgesiyiz, dedi Hikmet. Nâzım Hikmet vatan hainliğine devam ediyor hâlâ." Bir Ankara gazetesinde çıktı bunlar, üç sütun üstüne, kapkara haykıran puntolarla, bir Ankara gazetesinde, fotoğrafı yanında Amiral Vilyamson'un 66 santimetre karede gülüyor, ağzı kulaklarında, Amerikan amirali Amerika, bütçemize 120 milyon lira hibe etti, 120 milyon lira. "Amerikan emperyalizminin yarı sömürgesiyiz, dedi Hikmet Nâzım...

Eser Zehra Karabörk'e aittir. Yorum: (Zehra Karabörk-Osman Duru)

“Tarifsiz bir sevdada kimliksiz bir sessizliktin Haykırışlarla çağlarken yüreğim durgun limanımdın Sen benim adını koyamadığımdın Senin adın kavuşmak olsun Fırtınalarda yolunu kaybeden gemi misali Rotasız ve pusulasız kalmışken yüreğim Ve hoyratça savrulurken bir limandan bir limana Teslim olmuşken kaderine Apansız sana rastladım o limanda Sen benim adını koyamadığımdın Senin adın kavuşmak olsun.. Bakmaya kıyamazken gözlerine Tutmaya cesaret edemezken ellerini. Ve bütün...

Yaşamak şakaya gelmez, Büyük bir ciddiyetle yaşayacaksın Bir sincap gibi meselâ, Yani, yaşamanın dışında ve ötesinde hiçbir şey beklemeden, Yani bütün işin gücün yaşamak olacak. Yaşamayı ciddiye alacaksın, Hem de o derecede, öylesine ki, Meselâ, kolların bağlı arkadan, sırtın duvarda, Yahut kocaman gözlüklerin, Beyaz gömleğinle bir laboratuvarda Insanlar için ölebileceksin, Hem de yüzünü bile görmediğin insanlar için, Hem de hiç kimse seni buna zorlamamışken, Hem de en güzel en gerçek...

Oydu bir bakışta tanıdım onu Kuşlar bakımından uçarı Çocuk tutumuyla beklenmedik Uzatmış ay aydınlık karanlığıma Nerden uzatmışsa tenha boynunu Dünyanın en güzel kadını oydu Saçlarını tarasa baştan başa rumeli Otursa ama hiç oturmaz ki Kan kadını rüzgardı atların Hep andım ne yaşanır olduğunu En çok neresi mi ağzıydı elbet Bütün duyarlıklara ayarlı Öpüşlerin türlüsünden elhamra Sınırsız denizinde çarşafların Bir gider bir gelirdi işlek ağzı Ah şimdi benim gözlerim Bir...

Ne güzel şey hatırlamak seni: ölüm ve zafer haberleri içinden, hapiste ve yaşım kırkı geçmiş iken... Ne güzel şey hatırlamak seni: bir mavi kumaşın üstünde unutulmuş olan elin ve saçlarında vakur yumuşaklığı canımın içi İstanbul toprağının... İçimde ikinci bir insan gibidir seni sevmek saadeti... Parmaklarının ucunda kalan kokusu sardunya yaprağının, güneşli bir rahatlık ve etin daveti: kıpkızıl çizgilerle bölünmüş sıcak koyu bir karanlık... Ne güzel şey hatırlamak...

Ey canımın güftesi, eylülün ikinci haftasıydı o sıra,  Bana gülümseyerek getirdiğin bir bardak suydu o sıra.  Hatırla, denize hiç bakmadık çünkü kıyısındaydık,  Bir elma kendi kendine büyür dururdu o sıra.  Bir kıyı ikindisiyle, bir elma öyle kendiliğinden,  Büyürler bir öfkenin ya da bir dağın yanısıra.  Bir kıyının beslerliği bir elmadan ayrılmaz gibi ama  Elma soğuk bir kış akşamında bile yenir ısıra ısıra.  Bir öfkeyi diriler durmadan elma, ovadan...

Eser ve yorum bana aittir.

Kara gözlerindeki umut Siyah saçları kadar karamsardı ve kadere küsmüştü O, bir kere Sevgiyi öldürdü diye... Sanki ona uzanan ellerde Keskin bir bıçak Ha vurdu ha vuracak Bu, benim karanlıklarım, Bu benim sırlarım diyor hep Bir gün gelecek Şefkatle kollarına saracaklar... Asılsız sevgilerdi onu yıkan aslında Umutları umduğu gibi çıkmamış Beklentileri hep korkuları olmuş Sanki bütün hayatı, Kupkuru bir odadaymış kopamadıklarıyla.. Gülüşleri bir sigara içimi zamanı kadar az Her...

ŞAŞIRDIM KALDIM İŞTE Sözde, senden kaçıyorum doludizgin atlarla, Bâzan sessiz sedasız, ipekten kanatlarla, Ama sen hep bin yıllık bilenmiş inatlarla, Karşıma çıkıyorsun en serin imbatlarla, Adını yazıyorsun bulduğun fırsatlarla, Yüreğimin başına noktalarla, hatlarla, Başbaşa kalıyorum sonunda heyhatlarla, Sözde senden kaçıyorum  doludizgin atlarla.. Ne olur bir gün beni kapında olsun dinle, Öldür bendeki beni, sonra dirilt kendinle, Çarpsan karasevdayı en azından yüzbinle, Nasıl...

Gazilerimiz, şanlı tarihimizin ebeԁi kahramanları, ԁestansı tarihimizin уaşaуan abiԁeleri, milletimizin bağımsız olma şuurunu ԁiri tutan efsaneleri ve Türk vatanseverliğinin, Türk kahramanlığının, Türk feԁakârlığının ölümsüz ԁestanlarıԁır. Başta Ulu Önder Gazi Mustafa Kemal Atatürk olmak üzere tüm gazilerimizin Gaziler Günü kutlu olsun.

baktım gülüşünden güzel şiir olur sevdim gitti… sen yüzüne sürgün olduğum kadın, madem sevmiyorsun o zaman sahip çık gözlerine… dönüp, dolaşıp, değmesinler gözlerime. belki de konuşuyordur gözlerin, ama ben gözce bilmiyorum ki… sessizce biliyorum, usulca biliyorum, masumca biliyorum… sahi sarkıntılığa girer mi acaba ayrılırken gözlerimin sana sulanması? dökmeye niyetim yok içimi… zor sığdırdım zaten. özledim. söyleyeceklerim bu kadar… kısa ve derin. bu arada ” kimse...

Şiirin teması: işgal altındaki vatandır. İlk bakışta bir bahar tasviri yapıldığı görülür. Şair, baharla duyguları arasında bir bağ kurar, ancak şair mutlu değil hüzünlüdür. Çünkü vatan işgal altındadır. Çekil bu gölgeli yolda gezinme, Bahar bakişlarin yine pek sarhoş. Yanilip gönlüme misafir inme. Kapisi kilitli, mihrabi bomboş Mabettir orasi, meyhane degil... Işiklar, kokular, sesler, çiçekler... Ömrünün her günü bir başka dügün, Bülbüller koynunda açti çiçekler Güller dökülürler gögsüne...

sen miydin o yalnızlığım mıydı yoksa                  kör karanlıkta açardık paslı gözlerimizi                   dilimizde akşamdan kalma bir küfür                     salonlar piyasalar sanat sevicileri                derdim günüm insan içine çıkarmaktı seni                       yakanda bir amonyak çiçeği                    yalnızlığım benim sidikli kontesim                     ne kadar rezil olursak o kadar iyi                    kumkapı meyhanelerine dadandık               önümüzde...

Biliyorum sana giden yollar kapalı Üstelik sen de hiç bir zaman sevmedin beni Ne kadar yakından ve arada uçurum; İnsanlar, evler, aramızda duvarlar gibi Uyandım uyandım, hep seni düşündüm Yalnız seni, yalnız senin gözlerini Sen Bayan Nihayet, sen ölümüm kalımım Ben artık adam olmam bu derde düşeli

Artık demir almak günü gelmişse zamandan,  Meçhule giden bir gemi kalkar bu limandan.  Hiç yolcusu yokmuş gibi sessizce alır yol;  Sallanmaz o kalkışta ne mendil ne de bir kol.  Rıhtımda kalanlar bu seyahatten elemli,  Günlerce siyah ufka bakar gözleri nemli.  Biçare gönüller! Ne giden son gemidir bu!  Hicranlı hayatın ne de son matemidir bu!  Dünyada sevilmiş ve seven nafile bekler;  Bilmez ki giden sevgililer dönmeyecekler.  Birçok gidenin her biri memnun ki yerinden,  Birçok...

Önce sesin gelir aklıma  Çaresiz kaldıkça hep seni düşünürüm  Güzel olan, dolgun başaklardaki sarışın sevinçli  Sonra cumartesi günleri gelir  Sonra gökyüzü gelir hemen kurtulurum  Bir yağmur yağsa da, beraber ıslansak.  Kırk kere söyledim bir daha söylerim  Savaşta ve barışta, karada ve denizde,  Düşkünlükte ve esenlikte  Zamanımız apayrı bize göre  Yanyana olduk mu elele  Aç kalsak ağlamayız biliyorum.  İçim güvercinleri okşamış gibi rahat  Sen yanımdayken ister...

Yerin seni çektiği kadar ağırsın Kanatların çırpındığı kadar hafif.. Kalbinin attığı kadar canlısın Gözlerinin uzağı gördüğü kadar genç… Sevdiklerin kadar iyisin Nefret ettiklerin kadar kötü.. Ne renk olursa olsun kaşın gözün Karşındakinin gördüğüdür rengin.. Yaşadıklarını kar sayma: Yaşadığın kadar yakınsın sonuna; Ne kadar yaşarsan yaşa, Sevdiğin kadardır ömrün.. Gülebildiğin kadar mutlusun Üzülme bil ki ağladığın kadar güleceksin Sakın bitti sanma her şeyi, Sevdiğin...

Vazgeçtim bu dünyadan tek ölüm paklar beni, Değmez bu yangın yeri, avuç açmaya değmez. Değil mi ki çiğnenmiş inancın en seçkini, Değil mi ki yoksullar mutluluktan habersiz, Değil mi ki ayaklar altında insan onuru, O kızoğlan kız erdem dağlara kaldırılmış, Ezilmiş, horgörülmüş el emeği, göz nuru, Ödlekler geçmiş başa, derken mertlik bozulmuş, Değil mi ki korkudan dili bağlı sanatın, Değil mi ki çılgınlık sahip çıkmış düzene, Doğruya doğru derken eğriye çıkmış adın, Değil mi ki...