“Ik kan niet stoppen met aan mijn papa te denken.” Met de naderende dood van zijn vader in het achterhoofd wil Raf betekenis geven aan wat de zoektocht naar diens mysterieuze verleden opleverde. Hoe was het voor Francis om als “vreemdeling” in ons land te leven? Hoe werd hij hier onthaald? Hoe hebben de verschillende gebeurtenissen in zijn leven en zijn persoonlijkheid zijn band met zijn gezin beïnvloed? Hoe heeft zijn mama dit alles beleefd? En hoe staat Raf zelf tegenover deze andere Francis?

De intensieve zoektocht levert Raf enkele interessante ontmoetingen op. Via een oud liefje leert hij over een traumatische gebeurtenis uit het leven van zijn vader. Een kwestie van ‘kill or get killed’. Een mogelijke verklaring voor zijn emotionele geslotenheid. Maar ook voor het leeftijdsgeheim. Maar wat zegt Francis er zelf over? En hoe komt het dat zijn oude vrienden er niks over vertelden? Terwijl Raf steeds dichter bij zijn vader komt, valt het woord ‘euthanasie’...

Raf kijkt het vreemdelingendossier van zijn vader in. En tijdens een zoektocht op de zolder van zijn ouderlijk huis doet hij een gouden vondst. Een rood valiesje vol oude brieven, foto’s en documenten levert een rijker beeld op van Francis, maar ook nieuwe sporen. Wat is er met Dakar. Wie is de mysterieuze dokter Ighofose? En vanwaar plots al die vrouwennamen? Wat vertellen die over het verleden van Rafs vader? Ondertussen gaat de gezondheid van Francis zienderogen achteruit.

“Beeld je in dat je aankomt in een land waar je niemand kent.” Raf praat met zijn vader. Voor het eerst stelt hij de zo voor de hand liggende vragen. Wanneer en hoe is Francis naar hier gekomen? Waarom in godsnaam België? Hoe heeft hij die eerste jaren hier beleefd? Raf zoekt ook oude vrienden van zijn vader op. Maar wat zijn hun herinneringen waard? Hoe komt het dat zelfs zij het fijne van zijn vaders migratieverhaal niet kennen? En klopt ons beeld van de migrant als gelukzoeker wel?

Na een week in coma biecht Rafs Nigeriaanse vader Francis in een verwarde bui een geheim op. Dat hij eigenlijk 10 jaar ouder is dan zijn ex-vrouw en kinderen altijd dachten. Iets dat hij later weer ontkent. Als de ontboezeming één ding duidelijk maakt, dan wel hoe weinig Raf en de rest van het gezin weten van het levensverhaal van Francis. En het besef dat hun vader altijd een vreemde gebleven is in zijn eigen huis. Raf wil zijn papa’s verhaal écht leren kennen, voor het te laat is…

Raf Njotea zit bij zijn vader aan het ziekenhuisbed. Zijn stem klinkt schor, een gevolg van de intubatie. Een paar dagen geleden is hij wakker geworden na een week in coma. Hij denkt dat hij niet meer lang te leven heeft en vindt dat zijn zoons de waarheid verdienen. Dat ze iets moeten weten. Over hem. Kwetsbaar vertrouwt hij zijn zoon Raf zijn grootste geheim toe: dat hij niet in 1954 geboren is, maar in 1943. En dat hij dus 11 jaar ouder is dan zijn naasten heel hun leven dachten. Hoezo?