Το παραμύθι «Ο Πετεινός και ο Σαρανταμπελάς» προέρχεται από την περιοχή των Βουρλών (τουρκικά Urla), δυτικά της Σμύρνης, έναν τόπο με ελληνική παρουσία που ανάγεται στην αρχαιότητα, καθώς ταυτίζεται με την ιωνική πόλη των Κλαζομενών, ένα από τα αρχαιότερα λιμάνια στον κόσμο. Κατά τον 19ο και έως τις αρχές του 20ού αιώνα, η περιοχή γνωρίζει μεγάλη ανάπτυξη. Η πλειοψηφία του πληθυσμού ήταν Έλληνες. Ενδεικτικά, το 1914 η πόλη αριθμεί 24.711 Έλληνες και 9.361 Τούρκους κατοίκους. Γεννέτηρα του...

Το παραμύθι "Το φυλαχτό και ο γκιουζέλ πατσατζής" προέρχεται από τα Σώκια ή Σόκε (τουρκικά Söke). Κοντά στο Κουσάντασι και απέναντι από τη Σάμο, τα Σώκια ταυτίζονται με την αρχαία πόλη Ανέας (ή Αννάιας). Εύπορη πόλη με πλούσια παραγωγή και εμπορική δραστηριότητα, τα Σώκια κατοικούνται αδιάλειπτα από τα αρχαία χρόνια. Το βαμβάκι, τα δημητριακά, καθώς και τα ορυχεία λιγνίτη στον 20ό αιώνα, προσελκύουν εργάτες από τις γύρω περιοχές και την Ελλάδα. Το 1910, η πόλη έχει περίπου 10.000 κατοίκους...

Η Χιονίστρα προέρχεται από την Κίο της Βιθυνίας (σήμερα Gemlik). Ιδρύεται τον 7ο - 8ο αιώνα π.Χ.από Μιλήσιους και λόγω της κομβικής της θέσης στις ακτές της Προποντίδας, παραμένει ένα από τα σημαντικότερα κέντρα του ελληνισμού, τόσο στα χρόνια της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας όσο και αργότερα. Στα 1919, ο πληθυσμός της ανέρχεται σε περίπου 5.000 κατοίκους, εκ των οποίων 4.630 ήταν Έλληνες. Με την καταστροφή, η πόλη ερημώνεται και οι κάτοικοί της ιδρύουν πια στην Ελλάδα νέους οικισμούς, όπως η Νέα...

Η «Κόρη του Πλατάνου» προέρχεται από τη συλλογή παραμυθιών Χ.Ν. Παπαδόπουλου - Κ.Ν. Δεμερτζή, η οποία περιλαμβάνεται στον Δ' τόμο των Μικρασιατικών Χρονικών (1948). Στη συλλογή το παραμύθι φέρει την ένδειξη ΙΔ' και ο τίτλος ανήκει στον σημερινό αφηγητή Κ. Γάκη. Το συγκεκριμένο παραμύθι αφηγήθηκε στους επιμελητές η Παρασκευή Βερώνη «[...] ετών 60, αγράμματη γυναίκα απ' τα Βουρλά, απ' όπου έφυγε στα 1922».  Γεννημένη στη Νάξο, η "κόνα" Παρασκευή Βερώνη εγκαταστάθηκε σε νεαρή ηλικία στη Σμύρνη...

Το παραμύθι "H Βασιλοπούλα βοσκοπούλα" (τσοπανάκι στο πρωτότυπο) προέρχεται από τη συλλογή παραμυθιών Παπαδοπούλου-Δεμερτζή, όπως αυτή παρουσιάζεται στον Δ' τόμο των Μικρασιατικών Χρονικών. Τα περισσότερα παραμύθια της συλλογής αυτής δεν ταυτίζονται με κάποια συγκεκριμένη περιοχή της Μικράς Ασίας. Πιθανότατα παραλλαγές τους κυκλοφορούσαν σε όλα τα μήκη και πλάτη της μικρασιατικής ενδοχώρας. Παρόλα αυτά, τα παραμύθια έχουν "γονείς". Το συγκεκριμένο παραμύθι αφηγήθηκε στους μελετητές η Κακουλή...

Το παραμύθι αυτό καταγράφηκε στο χωριό Κόλντερε, το οποίο βρίσκεται βορειοανατολικά της Σμύρνης, στη διοικητική επαρχία της Μαγνησίας, της σημερινής Μανίσας (Manisa) και περιλαμβάνεται στον 7ο τόμο των Μικρασιατικών Χρονικών. Στην περιοχή εγκαταστάθηκαν ελληνορθόδοξοι πληθυσμοί ήδη από τα μέσα του 18ου αιώνα, ενώ στις αρχές του 20ού ο πληθυσμός ήταν στην πλειονότητά του ελληνικός. Παρά τη συγκριτικά «ελάσσονα» σημασία του χωριού Κόλντερε, αποδεικνύεται ξεκάθαρα μια πληθώρα κοιτίδων ελληνισμού...

Το παραμύθι αυτό προέρχεται από τη Συγή της Βιθυνίας. Αρχαία πόλη, η οποία συνδέεται με την Αργοναυτική εκστρατεία, η Συγή αριθμούσε το 1920 περίπου 2.000 κατοίκους. Από αυτούς το 90% ήταν ελληνορθόδοξοι. Χάρη στην ελαιουργία και την παραγωγή μεταξιού -όπως όλη η περιοχή της Προύσας- η Συγή άκμασε ιδιαίτερα στις αρχές του 20ού αιώνα. Με τη Μικρασιατική Καταστροφή η πόλη εγκαταλείφθηκε. Σήμερα είναι ένα χωριό με περίπου 600 κατοίκους και ονομάζεται Κούμ-γιακά (Kumyaka), αν και ο σύγχρονος...