Razem z Olgą Wróbel, założycielką Kurzojadów, muzealniczką, recenzentką wewnętrzną wydawnictw oraz krytyczką literatury rozmawiamy o nadziejach na 2023 rok i porachunkach z 2022. Czego jeszcze możecie się spodziewać? Lista tematów poniżej: Czy da się być „niezależną” krytyczką? I dlaczego potrzebny do tego inny etat? Co zaskoczyło nas  w 2022? - czyli o powrocie publiczności na festiwale i ucieczce ze spotkań literackich Książki, które warto, a o które przeszły bez echa: 1. Apokalipsa ludzi pracy, valter hugo mae, przeł. Michał Lipszyc, Ossolineum; https://wydawnictwo.ossolineum.pl/products/111 (ja) 2. Dom, Marylinne Robinson, przeł. Tomasz Wilusz, Prószyński i S-ka, https://www.proszynski.pl/Dom-p-37408-.html (Olga) Z czego żyje pisarz? I dlaczego to ważne pytanie dla objętości książki? Dokąd prowadzi pęd za nagrodami (i dlaczego - spoiler - na manowce)? I czy zbawią nas systemy stypendialne? Czyli słów kilka o nagrodozie, aferze z tegorocznym Grand Pressem i środowiskowej niechęci do zmian. Czy seriale są dziś tym, czym w XIX. wieku była wielka powieść realistyczna? Dlaczego Olga Wróbel życzy sobie więcej literatury eksperymentalnej w 2023 roku? A także: o zmorach polskiej literatury, czyli reprodukowaniu motywów, pisaniu „na temat” i wyraźnym kryzysie wyobraźni. Czy w tych czasach jest jeszcze miejsce na nowego Ulissesa, Boską komedię i inne klasyki (oraz nagrody dla nich)? I dlaczego na dwoje babka wróżyła - czyli między czytaniem krytycznym a „użytkowym” :) Dużo uwagi poświęcamy również krytyce literackiej: dlaczego negatywna recenzja obraża? jak wygląda praca krytyków i dlaczego nie tak, jak sądzicie? kiedy krytyczka/krytyk może sobie pozwolić szczerą recenzję? jaka jest przyszłość tego zawodu? dlaczego partnerstwa z wydawnictwami i innymi podmiotami prywatnymi nie zawsze są złem wcielonym? mówimy o nieudanych romansach z literaturą gatunkową nastawionych na sprzedaż: „Tango” Witkowskiego, proza Natalii Fiedorczuk i Gai Grzegorzewskiej; dyskutujemy o słabościach: mieszaniu prozy z felietonem i pisaniu wciąż o smutnych 30. latkach z wielkich miast i ich kryzysach tożsamości, emocjonalnym szantażu pisarek wobec krytyczek i rozgraniczeniu własnych doświadczeń od fikcji (spoiler: krytykować po prostu należy, to nie pamiętnik do szuflady). co najbardziej nas wkurza, czyli o sztucznie wypromowanych książkach, które pchają się na nasze półki i postach sponsorowanych. Sekcja pytań filozoficznych, czyli: jak promować czytelnictwo w odpowiedzialny sposób. I last but not least: czego życzymy sobie w 2023 roku i na co czekamy? - ja: proza Clarice Lispector w Wydawnictwie Filtrach - Olga: powieść eksperymentalna, wybór prozy zapomnianych polskich pisarek Patronem odcinka jest Audioteka - dobrze opowiedziane historie oraz Wy - wspaniali Patroni i wspaniałe Patronki Raportu. Jeśli masz ochotę wesprzeć moją pracę, możesz zdecydować się na dowolną wpłatę w serwisie Patronite i dołączyć do naszej społeczności :) https://patronite.pl/raportzliteratury Dzięki! Agnieszka