Kendime aldığım küçük notlardan

Eskisi kadar özlemiyorum seni,Ve ağlamıyorum olduk olmadık zamanlarda..Adının geçtiği cümlelerde, gözlerim dolmuyor..Yokluğunun takvimini tutmuyorum artık.Biraz yorgunum..Biraz kırgın..Biraz da kirletti sensizlik beni!Nasıl iyi olunur henüz öğrenemedim ama“İyiyimler” yamaladım dilime.Tedirginim aslında, seni unutuyor olmak,Hafızamı milyon kez zorlamama rağmen yüzünü hatırlayamamak korkutuyor beni..Gel diye beklemiyorum artık,Hatta istemiyorum gelmeni..Nasıl olduğun konusunda ufacık bir merak...

Can Dündar'ın beni derinden etkileyen bence muhteşem "Keşke" adlı yazısını ufak tefek değişikliklerle, kendimce seslendirmeye çalıştım.

Bir GünApansız uyanırsan gecenin bir yerinde Gözlerin uzun uzun karanlığa dalarsa Bir sıcaklık duyarsan üşüyen ellerinde Ve saatler gecikmiş zamanları çalarsa Bil ki seni düşünüyorum Bir vapur yanaşırsa rıhtımına bin, acil Örtün karanlıkları masmavi denizlerde Ve dinle kalbimi bak nasıl çarpıyor nasıl O bütün özlemlerin koyulaştığı yerde Bil ki seni bekliyorum Bir sabah gün doğarken aç perdelerini, bak Sevinçle balkonuna konuyorsa martılar Kendini tadılmamış derin bir hazza bırak Dökülsün...

Dışarıya yağmurYüreğime hasretFikrime senNasıl yağıyorsunuzÜçünüz birden bir bilsen Yağmurdan kaçanlar ve yağmura koşanlarTam ortasında bu çelişkinin ben!Gözyaşlarım yağmura karışıp düşer bir fidanın toprağınaSonra boy verir sevdamın darağacına Dışarıda çıldırasıya yağan yağmurIslatamıyor caddeyiHasretinin yüreğimiFikrinin aklımı ıslattığı kadar Bir yıldız tutarım gecenin karanlığındaNe sen bunu bilirsin nede yıldızlarYıldızlar kadar uzak olsan da banaGökyüzü kadar büyüktür sevdam Bu...

Bazı sözler yüzyılların süzgeçinden geçerek gelip girmiştir hayatımıza. Her kelimesinde bir yaşanmışlık ve deneyimin izleri vardır. Başkalarının bu deneyimi bizi çoğu zaman hata yapmaktan kurtarır.

Baştan belliydi sonumuz ama Ben seni yaşamak istedim İnsan bir kere birine geç kalır Ve bir daha kimse için acele etmez

50. Yaşıma özel olarak okuduğum, Türk edebiyatının sevilen isimlerinden biri olan Ümit Yaşar Oğuzcan'ın 50 Yaş şiirinin son 3 kıtası. Dönüp gerilere bakıyorum, bir de kendimeElli yıl geçmiş, ha gün, ha yarın derkenDeğişen birşey yok, bir şaşkın benden başkaİşte aynı yol, aynı kapı, aynı merdiven.. Hani nerdeler? Kimi yitmiş, kimi gitmiş dostlarınBir ak saçlı anam kalmış yolumu bekleyenSabah-öğle-akşam . . . Hep o tekdüze yaşamVe kırılmış bir kalple yorulmuş bir beden.. İşte böyle geçti...

Yerin seni çektiği kadar ağırsın,Kanatların çırpındığı kadar hafif..Kalbinin attığı kadar canlısın,Gözlerinin uzağı gördüğü kadar genç...Sevdiklerin kadar iyisin,Nefret ettiklerin kadar kötü..Ne renk olursa olsun kaşın gözün,Karşındakinin gördüğüdür rengin..Yaşadıklarını kâr sayma:Yaşadığın kadar yakınsın sonuna; ne kadar yaşarsan yaşa,Sevdiğin kadardır ömrün..Gülebildiğin kadar mutlusun.Üzülme bil ki ağladığın kadar güleceksinSakın bitti sanma her şeyi,Sevdiğin kadar sevileceksin.Güneşin...

Beni kör kuyularda merdivensiz bıraktın,Denizler ortasında bak yelkensiz bıraktın,Öylesine yıktın ki bütün inançlarımı;Beni bensiz bıraktın; beni sensiz bıraktın.

Bir arkadaşımın postunda gördüğüm yazıyı seslendirdim.

Bunca zaman bana anlatmaya çalistigini,Kendimi buldugumda anladim.Herkesin mutlu olmak için baska bir yolu varmisKendi yolumu çizdigimde anladim.. Bir tek yasanarak ögrenilirmis; hayat, okuyarak,dinleyerekdegil.. Bildiklerini bana neden anlatmadigini, anladim..Yüreginde ask olmadan geçen hergün kayipmisAsk pesinden neden yalinayak kostugunu anladim..Aci doruga ulastiginda gözyasi; gelmezmis gözlerden,Neden hiç aglamadigini anladim..Aglayani güldürebilmek, aglayanla aglamaktan daha...

Evde sevdiğim şiirleri seslendirmeye çalışıyorum

Kendimce evde şiir denemeleri yapmaya çalışıyorum.