Το αριστουργηματικά DIY καυσωνικό έπος του Μπρετ Μακόρμικ, με το πενιχρό μπάτζετ αλλά με το αίμα σε κουβάδες, κατεβαίνει τα ημι-υπόγεια σκαλιά. Νεαρός ανθυπο-τραγουδιστής των Journey με γυαλί Τερμινέητορ κολλάει Βαβυλωνιο-τερατίτιδα από έναν όγκο της μάνας του και γίνεται σκλάβος στις αιματηρές του ορέξεις. Του όγκου. Αλήθεια. Ελάχιστο νόημα, άφθονα κενά πλάνα και οικιακά έπιπλα με δόντια. It don't get much better.

Τα είπαμε. Τα ξαναλέμε. Μας πολεμάνε τα συστήματα. Ίσως και ο Κώστας Μπίγαλης. Οκ όχι ο Κώστας Μπίγαλης μπορεί να κάμαμε λάθος αλλά οκ το είπαμε τώρα, δε σβήνει. Εδώ λοιπόν είναι το AUDIO TRACK του μαρτυρικού κομεντέρι σέσιο για το Αμέρικαν Σαολίν που κατακεραυνώθηκε από ξένα κέντρα αποφάσεων. Η ιστορία της ταινίας είναι μοναδικιά και γεμάτη από νοήματα και εσείς μποράτε πλέον να δείτε την ταινία και μετά να ακούσετε τι είπαμε ή πρώτα να ακούσετε τι είπαμε και μετά να τη δείτε η...

Άλλη μια κινηματογραφική προσπάθεια του σπουδαίου Ντέιβιντ Εη Πράηορ, του απόλυτου ΗΓΕΜΟΝΑ τούτου εδώ του ημι-υπογείου που αποδεικνύει ότι όταν οι πλούσιοι τα βάζουν με τους πτωχοί, νικήτρια βγαίνει ΠΑΝΤΑ η τέχνη. Στο Ντεθ Τσεης, ένας νεαρός χαίτουλας, οπλισμένος παρά την θέληση του με ένα μοναδικό όπλο-αλάρμ-κλοκ αποφασίζει να τα βάνει με την Λερναία Ύδρα του κεφαλαίου επειδής ΣΕΝΑΡΙΟ και τελικά τηνε πληρώνει ο τόκεν αφρο-αμερικέν. Κοινώς, ΝΤΕΗΒΙΝΤ ΠΡΑΓΙΟΡ ΠΑΛΙ ΦΤΥΝΕΙΣ ΑΛΗΘΕΙΕΣ. Ένα...

Μια ταινία σταθμός. Μια ταινία που προσπαθεί, ΘΕΛΕΙ και τελικά καταφέρνει να γεμίσει το κενό ανάμεσα στο φρατ-κόμεντι και τον σουπερνατσουραλ τρόμο, ένας ύμνος στο καλό σενάριο, το ακόμα καλύτερο μοντάζ και ίσως, λέμε ΙΣΩΣ τον πιο τρομακτικό Φρέντι-Κρούγκερ-απο-τα-λιντλ που έχει περάσει από το υπόγειο. Σημείωση: ΚΑΠΟΙΑ ΑΠΟ ΤΑ ΠΑΡΑΠΑΝΩ ΙΣΩΣ ΝΑ ΜΗΝ ΕΙΝΑΙ ΑΛΗΘΙΝΑ. Σημείωση 2: Φήμες που θέλουν τον Αχιλλέα να μην είδε ούτε τα οπενιγκ κρεντιτς ελέγχονται ως συκοφαντικές. Σημείωση 3: Μας...

Πρώτο επεισόδιο της νέας, ενισχυμένης ΟΓΔΟΗΣ σεζόν και ταξιδεύουμε ΚΑΙ ΠΑΛΙ ΣΤΟ ΚΟΝΔΕΝΟ ΜΕΛΛΟΝ, εκεί που οι συμμορίες φοράνε κρεμ καπαρθίνες, την πέφτονε στους αντίπαλοι με ροδάκια και κάνουν συνετές επενδύσεις. Μηνγουάηλ, στα μετερίζια της εργατιάς ο αδικοχαμένος Κόρεη Χέημ δουλεύει ντελιβεράς στα Λαρτιτζάνο του μέλλοντος, ή εστω του Λος Άνχελες, σε μια προσπάθεια να βγάνει ένα κομμάτι ψωμί για εκείνονα και τον αδιανόητα ανυπόφορο αδερφό του. Τι θα γίνει όταν οι δύο αυτοί κόσμοι...

Σας έχουμε πεθάνει στα curveballs εσχάτως αλλα είναι που είμαστε τσίφτηδοι και σας αρέσει, ΜΗΝ ΚΑΝΕΤΕ ΠΩΣ ΔΕΝ ΣΑΣ ΑΡΕΣΕΙ. Στο πλαίσιο αυτής μας της τάσης, κάναμε μια στάση απο τα λημέρια του Κωνσταντίνου Κουτσολιώτα, για να μιλήσουμε για το ΜΙΝΟΡΕ, μια όχι-και-τόσο-ταινία και πολύ περισσότερο μια ξεκάθαρη-κατάθεση-ψυχής-με-περισσότερα-αγαπημένα-references-απο-όσα-προλάβαμε-να-εντοπίσουμε. Μπαγλαμαδο-Λαβκραφτ είναι το είδος που ρίχνει στο τραπέζι ο Κωνσταντάην και αν και ασυνήθιστο...

Kαι κάπως έτσι ολοκληρώνουμε την μινι βόλτα μας στην κατηγορία "ποδκαστ με άλλους αθρώποι", με τελευταίο καλεσμένο σε αυτό το εντυπωσιακό κουαρτέτο τον Θοδωρή Κουτσογιαννόπουλο, watcher of films, appreciator of the arts, player of vinyl and all-round-smashing-type-of-guy που λένε και σε κάποια χωριά. Κουβαλώντας νυν μέτριο, πρώην βαρύ τραυματισμό, κατέβηκε τα όχι και τόσο καλοφτιαγμένα σκαλιά του ημι-υπογείου της Αγίας Ζώνης για μια συζήτηση με άφθονο κινηματογράφο προφανώς και μερικές...

Μια συνάντηση που σχεδιάζαμε απο την ΠΡΩΤΗ χρονιά του Film Pit, μια εισβολή στο ημι-υπόγειο που ΑΡΓΗΣΕ πολύ, αλλά ΕΠΙΤΕΛΟΥΣ έφτασε η ώρα της. Ο Φωκίωνας Μπόγρης κατεβαίνει στα άδυτα της Αγίας Ζώνης και τον υποδεχόμαστε με ό,τι καλύτερο έχουμε να προσφέρουμε. Κοινώς (σχετικά) φτηνά πατατάκια, μπύρες ανατολικού μπλοκ, καφέδες και γκαζόζες. Απο τα DIY χρόνια της Επιστροφής των Καθαρμάτων (μια ταινία που κάποια στελέχη του Film Pit ΙΣΩΣ να ξέρουν και απόξω), μέχρι τις urban-crime διαδρομές...

Δεύτερο επεισόδιο στην νέα σειρά "γέφυρα" για την επόμενη σεζόν του Film Pit και κολυμπάμε στα βαθιά με τον Larry Gus, τον άνθρωπο (σίγουρα), μουσικό (επίσης σίγουρα), καλλιτέχνη (ίσως θα προτιμούσε το ΓΚΑΛΛΙΤΕΓΝΗΣ), ηθοποιό (περίπου), σεναριογράφο (όχι τόσο περίπου) και ολ αραουντ πολυθεσίτη της ποπ κουλτούρας. Σε ένα πόδκαστ σοκ-δεος-ντου-και-ξύλο, ο Larry Gus καταφέρνει να κάμει κάτι που σπάνια συμβαίνει σε ετούτο το ημι-υπόγειο: να μην προλαβαίνουμε να μιλάμε και να καθόμαστε να...

Πρώτο επεισόδιο της νέας σειράς του Film Pit, όχι τόσο επειδής θέλαμε να τήνε κάνουμε, αλλά περισσότερο επειδή είμαστε ανοργάνωτοι και επειδής ο βιντεογράφος με τον οποίο συνεργαζόμαστε μας έχει γράψει στα παλιά του παπούτσα. Επίσης και. Θέλαμε μια "γεφυρα" για να περάσουμε στην επόμενη σεζόν. Πρώτη καλεσμένη σε αυτήν την σειρά το λοιπόν η Ιωσηφίνα Γριβέα, που τα κάνει ούλα και συμφέρει. ΚΑΙ κριτικός κινηματογράφου είναι ΚΑΙ συντάκτρια είναι ΚΑΙ ιέρεια της ποπ κουλτούρας είναι ΚΑΙ...

Και κάπως έτσι, με πανκ, Red Crayola, γυναικείους στρατούς και δυστοπικα ΜΕΛΛΟΝΤΑ ολοκληρώνουμε άλλη μια σεζόν Film Pit, γιατί έτσι μας αρέσει και έτσι σας αρμόζει. Στο κοντινό μέλλον (που μοιάζει ΣΑΣΠΙΣΙΟΥΣΛΗ με το παρόν μας) η ανδροκρατούμενη κοινωνία συνεχίζει και κάνει τα δικά της, ελέγχοντας κάθε πληροφορία και "πεθαίνοντας" αντιφρονούντες που δεν τηνε βολεύουν και όλο το παιχνίδι προσπαθεί να το γυρίσει ένα γκρουπ γυναικών που basically, will not take no for an answer. Mε το...

Το υπόγειο το σοβαρεύει απότομα και πέφτει με τα μούτρα στο έργο του πραγματικά σπουδαίου Μιγκέλ Πινέιρο, με το Short Eyes, ένα φυλακόβιο δράμα με μια ιδιαίτερα δύσκολη συνθήκη, που δεν σηκώνει και πολύ πλάκα, αλλά ΤΙ ΝΑ ΚΑΝΟΜΕ, δεν είμαστε εδώ μόνο για να σας διασκεδάζομε, ΔΕΝ ΕΙΜΑΣΤΕ ΠΑΛΙΑΤΣΟΙ ΕΝΤΑΞΕΙ; Iν άδερ νιούζ, η ταινία αποτελεί άλλη μια εξαιρετική επιλογή του Στυλιάν Ντε Καρακάς, ο οποίος αποδεικνύει για μια ακόμη φορά ότι είναι μάστορας των κινηματογραφικών curveballs, ανοίγοντας...

Σταρσκι εν Χατς αλα Πουτανέσκα, Ντέρτι Χάρηδες Κουάτρο Φορμάτζι και άλλα τέτοια ευφάνταστα, σε μια πρόταση που φέρνει φαρδιά-πλατιά την υπογραφή του Στυλιανού Καρακάση Ψυχοπαθείς μηχανόβιοι σκατόμπατσοι, με περίσσιο ύφος, μπάνικη σούζα και απόλυτα παραβατική συμπεριφορά, παίρνουν εντολές από μια Αμιγκα 500 και ξυλοσκοτώνουν όποιον τους κοιτάξει στραβά. Αλλά μένονε μαζί, γελάνε ενδιάμεσα και κάνουν πλάκα με την καθαρίστριά τους οπότε ΤΕΛΙΚΑ ΜΙΑ ΧΑΡΑ ΠΑΙΔΙΑ ΤΙΑΛΕΜΕ ΤΩΡΑ. Πρώτο πόδκαστ...

Τελική ΕΥΤΕΙΑ δια το τέλος της κρονιάς και τι καλύτερο από το να πέσουμε στην κινηματογραφική αγκαλιά του Στυλιανού Καρακάση που θα μας ταξιδέψει σε τόπους υπέροχους, σε τόπους μαγικούς, με υπέροχα ραδιενεργά ΑΡΔάκια και σκατόψυχους CEO μεγάλων ΠΑΓΟΥΕΡ ΚΟΜΠΑΝΙΖ. Μια ταινία ΛΟΓΧΗ στα πλευρά του καπιταλισμού, ένας ΥΜΝΟΣ στην μαχητική δημοσιογραφία, ένας κινηματογραφικός ΟΡΓΑΣΜΟΣ εξαιρετικών ερμηνειών και άλλες λέξεις με κεφαλαία. ΤΑ ΧΡΙΣΤΟΥΓΕΝΝΑ ΕΡΧΟΝΔΑΙ ΝΩΡΙΣ.

Και τελειώνουμε με το έπος, τελειώνουμε με το διάσημο, τελειώνουμε με τον θρύλο. Διότι ναι, ολοκληρώνουμε την τριλογία του Εντ Γουντ εδώ στο υπόγειο της Αγίας Ζώνης και ναι, ΠΡΟΦΑΝΩΣ και η τελευταία ταινία που εξετάζουμε είναι το ιστορικά και πυρηνικά αδικημένο Plan 9 from Outer Space, η ταινία που εδώ και δεκαετίες κουβαλάει την ετικέτα της ΧΕΙΡΟΤΕΡΗΣ ΤΑΙΝΙΑ ΟΛΩΝ ΤΩΝ ΕΠΟΧΩΝ. Είναι; Ούτε να το σκέφτεστε. Είναι αριστούργημα; Ούτε να το σκέφτεστε. Είναι όμως η απόδειξη το πόσο άδικη μπορεί...

Η πλέον πειραματική ταινία του Εντ Γουντ, η πιο προσωπική του και ξεκάθαρα η πιο art house απόπειρα του, έστω και αν δεν είμαστε σίγουροι ότι την είδε ποτέ έτσι. Ο Μπέλα Λουγκόζι σερβίρει στον αυτόματο χωρίς να ξέρει πως τσουλάει η υπόλοιπη ταινία, ο Εντ τα κάνει όλα και συμφέρει, αλλά εν τέλει αυτό που μένει είναι το μήνυμα της ταινίας που μπορεί να φαντάζει απλό, αλλά τελικά είναι κάθε άλλο παρά τέτοιο. Το Glen or Glenda δείχνει τελικά να έχει γεράσει πολύ καλύτερα από όσο φανταζονταν...

Αρχινάμε λεπόν το αφιέρωμα στον Εντ Γουντ, έναν παρεξηγημένο όσο δεν πάει ήρωα του κινηματογραφικού παραμυθιού, έναν παλίκαρο που είναι ο ορισμός του he meant well. Με το Bride of the Monster ξεκινάμε με μια ταινία peak Ed Wood, ένα δημιούργημα που τα έχει όλα και συμφέρει: όλους τους αγαπημένους του συνεργάτες (και έναν που δεν ήθελε να τονε βλέπει ζωγραφιστό), χάρτινους τοίχους, αποφασιστικά βλέμματα, καθυστερημένες αντιδράσεις, άχρηστους μπάτσους, σατανικούς επιστήμονες και ασφαλώς την...

Μια ταινία σταθμός, ένας Τορ Γιόνσον να τόνε πιεις στο ποτήρι, μια ατομική βόμπα φοβερή και μια σκηνή φόνου με το καλημέρα που τήνε βλέπει το φάντασμα του Χίτσκοκ και ζηλεύει. Και όλα αυτά μέσα σε λιγότερο από μια ώρα, ένα έργο τυλιχτό σοφλάκι, που τα έχει όλα και συμφέρει. Όλα. Αν εξαιρέσεις σενάριο, μοντάζ και λεφτά για μικρόφωνα. Αλλά οκ, οι narrators κλέφτες να γίνονε;

Αγνώστου προελεύσεως φαριν λακτέ ξεπροβάλλει σε λατομείο και γίνεται το σούπερ σνακ του καλοκαιριού /χειμώνα / φθινοπώρου / άνοιξης 1985 Στα συν, η εξαιρετική της γεύση. Στα πλην, το ότι κάμει τους άνθρωποι ζόμπια. Κοινωνικοκομενταρικό κομεντιο-μπόντι-χόρορ από τον Λάρι Κόεν που πάσχει από μοντάζ αλλά σπέρνει σε κόνσεπτ, τώρα και σε νέα συσκευασία αγίας ζώνης (λίμιτεην ετίσιονς) με Στέλιο να μην βλέπει αλλά να νιώθει. ΧΙΛΑΡΙΤΙ ΕΝΣΟΥZ.

Ο αγαπημένος και ουσιαστικά ΜΕΤΟΧΟΣ του Film Pit, Τέφιτ ΕΗ Πράγιορτ ξανα-ματα-σανα-πάνα-κατεβαίνει τις σκάλες του ημιυπογείου ΙΝ ΣΠΙΡΙΤ και μας σερβίρει μια ταινία για μια ταινία που όμως τελικά είναι μια ταινία για μια άλλη ταινία απο αυτήν που αρχικά ήθελε να παρουσιάσει ως ταινία. Αν μας εννοάτε. Ημίτρελοι αλλά ταυτόχρονα ΒΕΡΙ χαλαροί Τζαμαικανοί (το εξηγάμε εντός) εισβάλλουν στην μαρτυρική Αλαμπάμα με σκοπό να κάνουν σαματά και σάμθινκ-σάμθινκ-κονσπίρασι, αλλά για κακή τους τύχη...

Ένα φιγουρίνι απο προνηπιακό μάθημα χειροτεχνίας, ένα ουίτζα μπορντ των δύο ευρώ, ένας σπασαρχίδας μνηστήρας, ένας εξορκιστής με καπέλο Αντερτέηκερ (σπορτς, καλά όχι ακριβώς αλλά καταλάβατε), ένα κρεβάτι τραμπολίνο, τρεις γερές μερίδες μπιζελόστοκος και μια στιβαρή μπουνιά στα παπάρια. Αυτά χρειάζεται ο Σατανάς για να πιάσει γκαρσονιέρα των 500 (του ντίτζιταλ νόμαντ που λένε) στο μυαλό νεαρής κορασίδας. Άλλα όχι κάποιος τυχαίος Σατανάς. Ο Ιλκάι Γελντερίμογλου με το όνομα, όχι κανένας...

Μαλλιάδες, γιεγιέδες, ένας ναζί καπετάνιος (περίπου), ένας νάνος που θέλει το καλό όλων, γυμνά αντρικά βυζά, κλωτσές, μπουνιές, σκαραβαίοι με κατάρτι, κάστρα απο αφρολέξ, ένας Ιάπωνας που ανοίγει τις πόρτες ενός ανέλπιστου κινηματογραφικού μούλτιβερς και πάνω και πριν απο όλα, η σπουδαιότερη Ολυμπιάδα που έγινε ποτέ. Η ΟΛΥΜΠΙΑΔΑ ΤΟΥ ΚΑΡΑΤΕ. Μια ταινία τόσο ΦίλμΠι που αν δεν υπήρχε θα έπρεπε να την γυρίσουμε αναμετάξυ μας. Δες την ταινία στο Youtube: ...

Μπρέηκ από το regularly scheduled podcast σας για αυτήνα την εβδομάδα επειδής Αχιλλέας ΠΑΛΙ ΛΕΙΠΕΙ (ΓΕΛΑΕΙ Ο ΚΟΣΜΟΣ ΕΧΕΙ ΝΑ ΠΑΕΙ ΣΕ ΓΑΜΟ ΛΕΕΙ) , αλλά και επειδής είπαμε να κάμομε ένα ντητούρ και να ασχοληθούμε με το θέμα των σήκουελς. Και των ρημπούτς. Και των ρημέηκ. Ποια μας αρέζονε, ποια όχι, χοτ και χλιαρά τέηκς για τον τσαμπουκά, νερά να φτύνονται, λίστες να γράφονται και να πετιούνται στα σκουπίδια και όλα αυτά επειδή ο ΑΧΙΛΛΕΑΣ ΘΕΛΕΙ ΝΑ ΚΑΝΕΙ ΤΟΝ ΤΖΕΤ ΣΕΤΕΡ. Κάνε κάνα λαηκ:...

Ο Λανς ΕΝΡΙΚΣΕΗΝ ηγείται επικού καστ και ραν-οβ-δε-μιλ σεναρίου, με φόντο μια μπερδεμένη με το χρονικό πλαίσιο αμερικλάνικη γωνίτσα, Γλυκά Νερά για μας, αλλά λετς μπι όνεστ, ποιος μας χέζει εμάς. Μέσα σε όλα τα λοιπά έχουμε έναν Σαμ Κίνισον μπαρμπέρη, ένα στρατόπεδο στο οποίο μπαίνεις με ατάκα τύπου "είμαι φίλος του Γουίλιαμ Λόσον" και άφθονη δράση που εν τέλει φαντάζει αρκετά ξεφούσκωτη παρά το γεγονός ότι έχει περισσότερο πυροτέχνημα και από ελληνικό Πάσχα. Κοινώς μια ταινία τόσο...