موسیقی راک ایرانی نخستین قدم‌های خود را در سالهای قبل از انقلاب، در دهۀ ١٣۵٠ خورشیدی برداشت و سپس بعد از یک دوره کمون، از دهۀ ١٣٧٠ عمر دوبارۀ خود را به لطف نسلی تازه آغاز کرد. اما موانع و مشکلاتی که در ایران بعد از انقلاب به طور کلی برای موسیقی وجود داشت، برای موسیقی راک دوچندان بود. بدین ترتیب راک ایرانی در شرایط نابسامان، یک‌پا در داخل و یک‌پا در خارج کشور و گاه در زیرزمین‌ها، رشد ناقص و پرحسرت و فقدان خود را دنبال کرد.