تاریخ تازهها - جایگاه ایران در روابط بین الملل: پیش و پس از انقلاب
Description
در زمان شاه ایران با همۀ کشورهایِ جهان به ویژه کشورهایِ خاور میانه روابطِ عادی و دوستانه داشت. ارتش نیرومندی که شاه پدید آورده بود، به رغم ضربههایی که انقلابیان بر پیکر آن فرود آوردند، توانست در برابر حملۀ عراق مقاومت کند. افزایشِ توانِ نظامی ایران در زمان شاه نه تنها شورویها بلکه بعضی محافل سیاسیِ آمریکا را نیز نگران کرده بود. پس از انقلاب، رهبران تازه به قدرت رسیده و در رأس آنان، آیتالله خمینی، اساس سیاستِ خارجیِ ایران را بر مفهومِ ناروشنی به نام «استکبارستیزی» قرار دادند. یکی از اصول سیاستِ خارجیِ جمهوری اسلامی «دفاع از حقوق همۀ مسلمانان» است. اما با کاربستِ آن، رهبران ایران نه تنها بیشتر کشورهای مسلمان بلکه اسلامگرایانِ ضدغربی را نیز به دشمن ایران تبدیل کردهاند. آنان زیر عنوان «اسلام» از جریانهایِ سیاسیِ شیعی پشتیبانی میکنند. امروز ایران در جهان کشوری مطرود است. انزوای بینالمللیِ آن در تاریخ درازآهنگاش سابقه ندارد.
سپاه قُدس در سازماندهیِ حشد الشعبی سهم عمده داشت و میگویند فرماندهان سپاه به ویژه قاسم سلیمانی تشکیلات آن را از روی مُدل تشکیلاتی «بسیج ایران» سازماندهی کردند. حشد الشعبی به سببِ وابستگی تشکیلاتی و ایدئولوژیکیاش به سپاه قدس، قدرت گرفتن روزافزونش در مقام نیرویی شبه نظامی و خودسریِ فرماندهانِ آن،...
Published 01/15/20