جریان‌های سیاسیِ رادیکال مرجعِ جشن ملی فرانسه را ۱۴ ژوئیۀ ۱۷۸۹ می‌دانند، روزی که شورشیانِ پاریس زندانِ باستیّ (باستیل) را گشودند و زندانیان را آزاد کردند. اما جریان‌های سیاسیِ میانه رو به ۱۴ ژوئیۀ ۱۷۹۰ استناد می‌کنند. در آن روز به مناسبتِ نخستین سالگردِ فتح باستیّ جشنی در میدان «شان دوُ مارسِ» پاریس زیر عنوانِ «جشن فدراسیون» با حضور لویی شانزدهم و نمایندگانِ ۸۳ دِپارتمان یا شهرستانِ آن روزِ فرانسه برگزار شد. بیش از ۴۰۰ هزار نفر در میدان «شان دوُ مارس» و اطراف آن گرد آمدند و سراسر روز از لویی شانزدهم با هَلهَله و شادی استقبال کردند. اما دیری نگذشت که انقلابیان لویی شانزدهم را دستگیر کردند و در ۲۱ ژانویۀ ۱۷۹۳ در میدان کُنکورد پاریس که در آن زمان میدان انقلاب نام داشت، با گیوتین گردن زدند. به گفتۀ جلّاد او، شاه هنگامی که بر بالای سکو قرار گرفت، گفت: ای مردم من بی‌گناه می‌میرم. آرزو می‌کنم که خونم مایۀ خوشبختیِ شما فرانسویان باشد.