حملۀ آلمان نازی به لهستان در اول سپتامبر ۱۹۳۹ درست یک هفته پس از امضایِ پیمان سّریِ مولوتُف- ریبِنتروُپ معروف به پیمان هیتلر- استالین انجام گرفت. شانزده روز پس از حملۀ برق‌آسایِ ارتشِ آلمان به لهستان، ارتش سرخ شوروی نیز در ۱۷ سپتامبر بدون اعلانِ جنگ با ۵۰۰ هزار سرباز وارد خاکِ آن کشور شد. آلمانی‌ها در حدود ۹۴ هزار کیلومتر مربع از خاک لهستان را با ۲۲ میلیون نفر جمعیت و شوروی‌ها درمجموع ۲۰۰ هزار مترمربع از خاک آن کشور را با ۱۳ میلیون نفر جمعیت ضمیمۀ خاک خود کردند. در ۱۲ اکتبر ۱۹۳۹ آلمانی‌ها به فرمان کتبی هیتلر همۀ آنچه را که از خاک لهستان باقی ماند، در واحدی سیاسی گرد آوردند و آن را «دولت عمومی برای لهستانی‌ها» خواندند. از ۶ اردوگاه کار اجباریِ نازی‌ها ۴ اردوگاه در این واحد سیاسی جای داشت. دبیر کل «دولت عمومی برای لهستانی‌ها» از ۱۹۴۱ تا ۱۹۴۵ یوُزف بولر آلمانی بود. او از ۱۹۴۲ نابودی سازمانیافتۀ یهودیان را در مناطقِ زیر فرمانِ خود آغاز کرد.